Nazaret en Nazaret is twee

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
Jozef, een man zonder vrouw. Maria, een vrouw zonder man.  En Jezus, een kind zonder vader. Geef toe: een rare familie.
Zoals het hier staat, steekt er geen boodschap in voor een normaal gezin, waar een man wel een vrouw heeft en andersom, en waar een kind een vader en een moeder heeft en andersom.
Zo gezien kan je het gezin van Nazaret in Palestina niet als model leggen op een gezin van Nazaret bij Gent. Daar ligt een wereld tussen!

En dat is ook zo. Er ligt een wereld tussen. Geen enkel normaal koppel, geen enkel normaal gezin herkent zich in een huwelijk dat geen huwelijk is, in een familie die geen familie is.

Moeten we dan het feest maar schrappen? En het vervangen door iets anders?
Eerlijk, ik denk, dat we dit mogen doen. Nazaret in Palestina is Nazaret niet bij Gent. Maar misschien zijn we daarin te rationeel en veel te - zogezegd - logisch. Misschien is het samenleven van Jozef, Maria en Jezus wel een oproep om even door te denken over datgene, wat tussen man en vrouw en kind belangrijker is dan wat wij dagelijks beleven... en wat wij ten diepste missen?

Is er tussen man en vrouw, is er in het verwekken van een kind niet iets aanwezig, wat wij elkaar eigenlijk niet kunnen geven? Zijn wij, mensen - man en vrouw -, werkelijk bij machte het antwoord te zijn op de vraag, die de andere is? En is het kind zomaar de vrucht van onze schoot? Een kind is toch geen product dat gemaakt of gekocht wordt? Het resultaat van een kruising van cellen? Of is het echte geheim tussen man en vrouw, tussen ouders en kind niet van die aard, dat wij er geen woorden voor vinden? Zo dat wij moeten zeggen: zoiets moois, dat geven mensen niet? Om het te zeggen met Toon Hermans: beleven wij niet iets, wat ons te boven gaat?
Zó zou de heilige familie ons wel eens kunnen prikkelen om te denken aan iets, wat wij zo makkelijk vergeten: wij zijn een geschenk voor elkaar, wij zijn voor elkaar veel meer dan wij kunnen zeggen en voelen. De lichamelijke nabijheid is het laatste niet. Wij staan samen onder een woord, dat over ons gesproken is en wordt. Wij staan samen onder een mysterie, dat ons - per definitie - te boven gaat.

Zodat we uiteindelijk leren zeggen: hij/zij is mijn partner, en wij zijn samen onderweg naar een vervulling, die nog mooier is dan het mooiste wat mensen aan elkaar kunnen geven!

Als we stil zijn en kijken naar elkaar met de ogen dicht, zien wij dat ook nú reeds...