Volgen en opnemen (2005)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 459 niet laden

Feit: in de opdracht om de wereld menselijker te maken staan wij in deze tijd niet alleen. Gelovige en niet gelovige mensen werken samen aan dezelfde opdracht.

Maar in de opdracht om het kruis te aanvaarden, staan wij wel alleen. De prediking van een gekruisigde Christus was reeds in Paulus tijd een ergernis voor de joden en een dwaasheid voor de heidenen. Voor Paulus Gods kracht en Gods wijsheid.

Niets kenmerkt het christendom zo wezenlijk als de prediking van het kruis.

Onmacht en kracht, zwakheid en vrijheid, kruis en verrijzenis horen onafscheidelijk bij elkaar en de navolging van Christus dwingt ons tot het prijsgeven van ons eigen leven voor anderen.

De eerste christenen hebben die oproep van Jezus in de engste zin van het woord verstaan. Voor hen betekende het de oproep om bereid te zijn tot het martelaarschap. Zij wisten dat de navolging kon gaan tot gelijkheid met Jezus in een gewelddadige dood. Nu is dit uitzonderlijk.

Voor Jezus zelf was het kruis het logisch gevolg van heel zijn levenshouding. Hij zag steeds duidelijker in, dat als Hij trouw wilde zijn aan zijn zending en opkwam voor barmhartigheid en gerechtigheid, Hij niet kon ontkomen aan de onverzoenlijke vijandigheid en de dodelijke haat van anderen.

Ook wij christenen moeten zich tegenover elk gezag en in alle omstandigheden evangelisch opstellen. Als wij de weg van Jezus gaan, zullen wij ook elke dag de risico's en de offers op ons moeten nemen. Ook op ons wacht het dagelijks kruis ter wille van de navolging van Jezus.

Intreden in een klooster betekende een totale verandering van leven. Je kreeg een andere naam, andere kleding, vaak een ander soort kapsel en een apart schoeisel. Bovendien heerste in zo'n klooster een ander soort dagorde en een eigen rangorde. Je ging niet meer naar huis. Je had je vader en moeder verlaten en gekozen voor een heel nieuw leven, helemaal voor de Heer.

Missionarissen deden het door hun leven en vaak hun gezondheid op het spel te zetten voor de verkondiging van het evangelie.

Er is heel wat veranderd in de kerk, in de kloosters en bij de missionarissen. Een ding blijft altijd overeind:

Jezus zet ons voortdurend op een kruispunt. Je kan meerdere kanten uit, maar je moet kiezen en elke keuze betekent het loslaten van een deel mogelijkheden. Jezus zet ons niet alleen op het kruispunt. Hij zet zichzelf op het kruispunt. Hij nodigt ons uit onszelf los te laten, nieuwe wegen te durven gaan. "Omwille van Mij".

Jezus volgen betekent "de andere" opnemen. De "andere" dat kan een profeet zijn, maar ook een kind of een kleine onaanzienlijke mens. Zo zien we dat eerste en tweede gebod onafscheidelijk verbonden zijn. Jezus volgen, Jezus in je leven opnemen vraagt tegelijk dat men de medemens opneemt in zijn hart, in zijn leven, soms zelfs in zijn huis.

Hiervan hoorden we een mooi voorbeeld in de eerste lezing. De profeet Elisa wordt gastvrij opgenomen door de welgestelde vrouw van Sunem

De profeet is er niet alleen gast aan huis, hij krijgt zelfs een eigen ruimte in hun huis en in hun hart. Er wordt verbouwd, gemetseld en getimmerd en de lamp brandt.

God zal haar gastvrijheid lonen met een nieuw levensperspectief door een kind als Gods geschenk

Het kind zal heten" God heeft geholpen".