Een beetje viel op goede bodem

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
Het is goed te weten in welke omstandigheden Jezus deze parabel verteld heeft. Zijn leerlingen waren blij uitgetrokken om de Blijde Boodschap te verkondigen. Maar na enige tijd kwamen zij diep ontgoocheld terug. De mensen bleven onverschillig, zij wilden zelfs de boodschap niet horen. Maar met Jezus, hun Meester, verging het ook zo: velen bleven na de eerste begeestering weg, zij wilden een andere boodschap horen, zij wilden wonderen zien. Hij ook ontmoette tegenstand. In die situatie kwamen bij de leerlingen de vragen op: loont het wel de moeite, wat heeft het voor nut, hoe zal dat verder gaan? Allemaal vragen die de ontmoediging in de hand werkten.

Wij kunnen de situatie van de leerlingen best begrijpen. Wij zitten vaak in hetzelfde bootje. Dan kunnen we maar alleen kijken naar de stenen op de akker. Er is geen toekomst, geen doel meer in zicht. Ouders hebben zich zoveel moeite getroost om hun kinderen een goede christelijke opvoeding te geven en dan... zien ze met lede ogen hoe de kinderen hun eigen weg gaan, weg van wat voor ouders waardevol is, weg van de kerk. Is dan alles vergeefs geweest? En op de akker van de anderen zien we hetzelfde. Catecheten verheugen zich in de begeestering van de eerste communicanten en dan... zien zij ze niet meer, ze geven zich zoveel moeite voor de vormelingen en wat blijkt... alles is vergeefs geweest. Waarom dan al die inspanning?

Wij zouden als pastoors dan wel willen bidden: kunt Gij, God, me geen andere akker geven, met wat minder stenen, waar er hoop is op een beetje vrucht?

Dan wijst Jezus ons op God, voor wie de wereld goed genoeg is geweest om het zaad van Gods Woord te zaaien. En Jezus zelf deelt het optimisme van zijn Vader, want Hij stelt er zich mee tevreden en Hij heeft er zich zijn hele leven voor ingezet opdat tussen al die stenen het zaad van het Woord toch zou groeien.

Jezus zegt niet dat er geen diepe ontgoochelingen zullen komen, maar zegt de zaaier daarom: Ik zaai niet meer? Kijk toch eens naar de velden hoe het zaad toch groeit tussen alle stenen door, hoe het weinige zaad, dat op de bodem valt, honderdvoudige vrucht voortbrengt.

Tegen ons zou Jezus ook zeggen: Kijk om je heen, het is nu ook niet zo dat alle zaad op de stenen valt. Je ziet ook zoveel mooie dingen gebeuren in de Kerk vandaag. Zelfs kleine gebaren van goedheid en liefde, van geloof en dienstbaarheid dragen dagelijks vrucht. Je mag niet zo maar zeggen dat je opvoedingswerk, je catechesewerk geen vrucht heeft gedragen. Men hoeft de vruchten niet direct te zien.

En, we hoeven ook niet alles zelf te doen. We hoeven het zelfs niet altijd goed te doen. Vertrouw maar op de kiemkracht van het zaad en op de werking van Gods Geest, die groeikracht schenken wil aan ons stuntelig werk. Blijf niet altijd bezig met de stenen te tellen op de akker. Zaai ook jezelf maar als een goede graankorrel die valt in de verborgenheid van de akker en heb dan geduld tot hij honderdvoudige vrucht dragen zal. Heb geduld met jezelf en met de anderen. Eigenlijk heb je geen enkele reden om moedeloos te worden. Als er veel zaad verloren gaat dan is dat geen reden om niet meer te zaaien. Zoals God het zaad steeds weer groeien laat, zo zal de Blijde Boodschap ook wel wortel schieten in het hart van de mensen. Zaai maar en God zal wel zorgen dat er altijd van dat goede zaad op de goede bodem valt om vrucht te dragen.