Hoog gegrepen. Wij leven als christenen meestal naast elkaar. Wij kennen elkaar niet goed. Is het daardoor dat de oecumene zo traag vooruitgaat? In 1908 startte de eerste gebedsweek voor de eenheid van de Christenen. "Bid onophoudelijk", is de bijbelstekst voor dit jaar. Deze week stimuleert de uitwisseling van gaven. Oecumene valt stil, wanneer wij elkaar uit de weg gaan. Ze gaat achteruit wanneer we elkaar de rug toekeren en elkaar bestrijden.
Oecumene groeit door ontmoeting in waarheid en liefde. Daar verandert de kijk op de andere. Een ontmoeting niet enkel met medechristenen, maar eveneens met mensen van andere religies. Het interreligieuze wordt naar de toekomst toe dringender dan het interconfessionele.
"Om ons te verenigen is het nodig elkaar lief te hebben.
Om elkaar lief te hebben is het nodig elkaar te kennen.
Om elkaar te kennen, moeten wij naar elkaar toegaan en elkaar ontmoeten"
(Testament van kardinaal Mercier)
In 2010 is het honderd jaar geleden dat missionarissen de kerken appelleerden hun verdeeldheid op te heffen. Als christenen onderling verdeeld zijn, is de boodschap van het evangelie slecht te horen. De uitwisseling van gaven tussen verschillende confessies neemt geleidelijk toe. Kerken in andere continenten hebben veel te geven aan de christenen van Europa. Na alles wat deze Kerken van Europa ontvingen, kunnen zij Europa helpen het evangelie met nieuwe oren te beluisteren.
Oecumene groeit als christenen in gesprek komen en zich wagen aan gemeenschappelijke activiteiten. Ons land krijgt daartoe dit jaar een uitzonderlijke kans. De leiders van de christelijke kerken hebben samen met de gemeenschap van Taizé jongeren uit gans Europa naar Brussel uitgenodigd. De 31° Europese ontmoeting heeft hier plaats van 29 december 2008 tot 2 januari 2009. Ze volgt op deze van Genève met 30.000 jonge deelnemers. Een soort religieus Schengen. De helft van hen kwam uit Oost en Centraal Europa. Mensen gastvrij ontvangen is een uitdaging en een geschenk.
Roger Schutz verliet Genève in 1940 om in Taizé een gemeenschap te stichten als zuurdesem voor vrede en verzoening. De broedergemeenschap van Taizé stelt aan zijn bezoekers de vraag hoe ze staan tegenover de nieuwe uitdagingen in onze maatschappij, zoals secularisatie, globalisatie en de verscheidenheid van culturen. "Durven we de gaven bundelen die de heilige Geest aan elk van de christelijke tradities toevertrouwt? Kunnen we de vrede van Christus doorgeven als we zelf verdeeld zijn?"
Wij leren in contact elkanders gaven ontdekken en waarderen. Eenheid is geen uniformiteit. Contact en uitwisseling verrijkt elkeen die er bij betrokken is. Wie in Taizé verblijft, kan zien hoe het gemeenschappelijk gebed en de persoonlijke ontmoetingen het wederzijdse respect verdiepen. Wij kunnen er ontdekken hoe bepaalde aspecten van het Mysterie van het geloof bij bepaalde christelijke tradities beter tot hun recht komen. De nieuwjaarseditie van de Brief uit Taizé geeft daarvan voorbeelden:
"De christenen van het Oosten hebben altijd meer nadruk gelegd op de opstanding van Christus die nu al de wereld omvormt. Dankzij deze overtuiging konden velen van hen gedurende vele jaren lijden en vervolging doorstaan? Het Oosten bewaarde heel trouw het onderricht van de kerkvaders. Het Westen ontving van hen het monastieke leven. Dit wekte in de hele Kerk de contemplatie. Hoe kunnen de christenen van het Westen zich meer openen voor deze schatten?
De christenen van de Reformatie onderstrepen nadrukkelijk andere werkelijkheden van het evangelie: God schenkt ons onvoorwaardelijk zijn liefde; Hij komt in zijn Woord eenieder tegemoet die ernaar luistert en handelt; het eenvoudige vertrouwen van het geloof leidt tot de vrijheid van de kinderen Gods; samen zingen helpt om het Woord van God te verinnerlijken. Zijn deze waarden niet wezenlijk voor alle christenen?
De katholieke kerk bleef door de geschiedenis heen de universaliteit van de gemeenschap in Christus zichtbaar maken. Onophoudelijk zocht zij naar de juiste balans tussen de Kerk op plaatselijk niveau en de universele Kerk. De ene kan niet zonder de andere bestaan. Een ambt, dat op alle niveaus gemeenschap dient, hielp om overeenstemming van geloof te bewaren. Hoe kunnen allen die gedoopt zijn verder groeien in het begrip van dit ambt?"
Petrus en Johannes waren bij de eerste leerlingen van Jezus. Paulus werd leerling na de verrijzenis van de Heer. Elk van hen vertegenwoordigt een dimensie van de boodschap van Jezus: het mystieke, het profetische, het ambtelijke. Zij hebben elkaar nodig om de volle gestalte van Jezus in de wereld door te geven en om ons te bevrijden van vele moderne kettingen.