Nieuwe dingen worden mogelijk (2008)

Het is altijd prettig overzicht te hebben over je bestaan:
het is altijd rustig om precies te weten waar je aan toe bent.

Het is prettig om te weten dat alle mensen
hetzelfde denken als jij en houden van rust en orde.

'Nadat Jesus gehoord had
dat Johannes de doper gevangen genomen was
week Hij uit naar Galilea, het land van Zebulon en Naftali'.

Jesus week uit. Is Hij een angsthaas?
Neen, zo is het mooi niet.
Hij wijkt uit betekent hier: hij ontvlucht
de gewone zelfverzekerde samenleving van Jeruzalem
en gaat naar het land van Zebulon en Naftali.
Dat is het noordrijk, een uithoek van het land
gezien vanuit Jeruzalem.

Ooit woonden daar de tien stammen
die het eerste in ballingschap waren gegaan naar Babel
maar helaas nooit waren teruggekomen.
In hun plaats was een eigenaardige meng-bevolking gekomen
van buitenlanders gekomen die zich vermengd hadden
met de anderhalve jood die daar nog was overgebleven.

De mensen van het zuidrijk, van Jeruzalem en omgeving
(die WEL de kans hadden gehad uit de ballingschap terug te komen)
keken diep op deze mensen neer.
Je zou verwachten dat Jesus zich ver houdt van dat land
en in Jeruzalem, waar de 'echte' gelovigen wonen
Zijn openbare leven begint.
Maar het onverwachte geschiedt:
Jesus begint juist in dat noordrijk met zijn verkondiging.

En daarmee komt de oude profetie van Jesaja in vervulling
die ooit gedroomd had
over een nieuw begin voor dat land in het noorden toen hij
-sprekend over dat land van Zebulon en Naftali- zei:
'het volk dat in duisternis zat, zal een groot licht aanschouwen.'

Als er staat dat Jesus naar Galilea gaat,
het land waar Herodes die Johannes gevangen genomen had, de baas is,
betekent dat, dat Hij de mensen opzoekt in hun nood
en zich solidair verklaart met de mensen
die te lijden hebben van onderdrukking en armoede.

Laten Zijn volgelingen eenzelfde durf zien ?
Welnee. Er kwam al gauw de klad in.
In de allereerste begintijd van het christendom
merken we al dat christenen,
in plaats van hun zending echt serieus te nemen
en samen verantwoordelijkheid te gaan dragen voor de wereld
net als alle andere gewone mensen
hun eigen haan graag koning laten kraaien
en met elkaar ruzie gaan maken over hun eigen gelijk.
Als kleine kinderen roepen de christenen van het begin
elkaar toe: 'ik ben van Paulus', 'en ik van Apollos'.
Jesus roept mensen niet op tot proclameren van je eigen gelijk
maar tot dienstbaarheid.
Uitzonderingen zijn er ook: moedige mensen
zoals de vrouw die wij deze week uit deze kerk uitdroegen.
In 1942 lag zij in het ziekenhuis na haar eerste bevalling.
Naast haar lag een ongehuwd moedertje die een kind had
van een Duitse soldaat.
Iedereen keek op haar neer.
Het jonge moedertje had niet genoeg borstvoeding:
‘net goed' zeiden de anderen. Maar zij, de oma die we deze week eerden niet.
Zij zei: ‘geef dat kind maar hier, ik heb genoeg.'
Het werd niet door iedereen begrepen maar was voorbeeldig
geheel in de stijl van Jesus.

Als Jesus het land opzoekt waar Herodes regeert
begint Hij met zijn eigen programma:
de mensen bij te staan in hun nood.
Hij troost de bedroefden,
stelt de armen ten voorbeeld aan de rijken
Hij verkondigt een nieuwe manier van leven
die mensen van heel de wereld zal kunnen bevrijden.

En er zijn dapperen die meegaan
als Jesus langs het water loopt.
Hij roept de vissers bij hun net vandaan
opdat ze mensen zullen vangen.
Hij spreekt de tollenaars aan:
‘ik wil bij jullie eten'
en ze gaan zich direct bekeren.

Hij spreekt ook ons aan, u en mij:
wees er voor anderen..
zie je leven als een dienst.
Wees er voor de mensen die je nodig hebben.

Paulus, wiens bekering tot het christendom
we deze week vierden, klaagt later over over de verdeeldheid
onder de mensen die Jesus zeggen te volgen.
Hij zet de zelfverzekerden een beetje voor aap door te zeggen:
'wat is het toch heerlijk dat mensen anders zijn.'
Allen hebben hun eigen gaven.. sommige zijn goede leraren,
andere zijn goed in de diaconie, in de dienst aan de naaste,
anderen kunnen goed de kerk leiden en organiseren.

We hoeven gelukkig niet allemaal hetzelfde te doen...
wat wel van belang is dat we elkaar inspireren,
van elkaar genieten: jong en oud, mannen en vrouwen,
allemaal samen geïnspireerd door die ene man
Jesus Messias, die grenzen durfde passeren,
die het gekwelde land van Galilea opzocht.

Als wij Jesus echt durven volgen
worden nieuwe dingen mogelijk.

Het is altijd prettig overzicht te hebben over je bestaan:
het is altijd rustig om precies te weten waar je aan toe bent.

Het is prettig om te weten dat alle mensen
hetzelfde denken als jij en houden van rust en orde.

Maar daarvoor kom je niet naar de kerk.
Je komt hier om onrustig te worden
om je niet neer te leggen bij de dingen die zijn zoals ze zijn.

Nooit mag je je neerleggen bij gezellige familieruzies
waarbij de ene helft geniet van zijn gelijk en de andere ook
- je maakt dat wel eens mee bij begrafenissen
een heel gedoe om samen dan toch een afscheidt te vieren.
Je mag je nooit neerleggen bij het bestaan van de verdeling van de macht
zoals dat nu op deze aarde gebeurt. Rijk is rijk en blijft rijk
-hoewel deze week werden alle beleggers toch onzeker-
je mag je niet neerleggen bij de conflichten die er zijn op deze wereld
allemaal hebben die te maken
met de ongelijke verdeling van de macht.

Je mag je niet neerleggen bij de beroerde situatie van ons milieu..
de bedoeling is dat het licht dat met kerstmis opging over de wereld
bij de komst van Jesus in ons bestaan
dat het licht door ons wordt doorgeven over deze wereld.

Er is hoop want gelukkig blijven mensen geloven,
gelukkig zijn jonge mensen zich aan voorbereiden op hun doop op Pasen.
Het was goed dat wij de vorige zondag hier samen met mensen
van andere kerken en ook de hele afgelopen week door baden
voor de eenheid van de kerken en de eenheid van de wereld
ook en vooral omdat daar zelf iets aan willen doen.

Vandaag gebeuren er ook weer goede dingen.
We denken we aan het einde van de dienst
aan het werk van de zusters Augustinessen voor jonge moeders in nood.

En vandaag is er ook een jong stel in de kerk,
ze zijn vorig jaar januari getrouwd en nu bieden ze hun
eerstgeborene aan voor de doop.

Ze geloven in de oude idealen die hun ouders hun hebben voorgeleefd
ze vieren in dankbaarheid de geboorte van dit nieuwe mensenkind
dat - zo willen we toch iedere keer opnieuw weer geloven-
het aanschijn der aarde kan gaan veranderen.

Allen samen komen we hier om te horen en te getuigen van de liefde van God
die zich uitstrekt naar alle mensen opdat ook wij ons inzetten,
ieder op haar of zijn eigen plek, voor de komst van Gods Sjalom in ons midden.

Het is prettiger en rustiger
precies overzicht te hebben over je bestaan:
om rustig verder te sukkelen als mens
maar dat wordt je als gelovige niet gegund.

Jesus liet het rustige, zelfverzekerde Jeruzalem voor wat het was
en koos voor het land van Zebulon en Naftali.
God geve ook ons de durf diezelfde weg te gaan
naar de mensen toe en zo Gods nieuw toekomst mogelijk te maken
zijn Koninkrijk, zijn nieuwe wereld, hier en nu
te laten gebeuren.