Wie van God houdt, houdt van mensen (2008)

Vindt U ook niet dat er veel te veel regeltjes zijn. Mensen willen altijd alles maar regelen, vastleggen, op papier zetten. Natuurlijk kan dat ook wel eens handig zijn, maar soms krijg je er het zuur van... U bent verplicht een winkelwagentje nemen...op een pasfoto mag U niet glimlachen of anderszins uw tanden laten zien...het is verboden op het gras te lopen...De overheid kan er ook wat van... Als U niet doorwerkt na U 65 dan krijgt U ook geen doorwerkbonus...dat moet toch duidelijk zijn en er komen steeds ook nieuwe regels bij.
De bedoeling van die regels is natuurlijk goed. Het gaat erom het onderlinge verkeer tussen mensen te regelen, maar het wordt een ondoorzichtig oorwoud van allerlei regelgeving, die soms echt nergens op slaat. De expert komt morgen kijken naar de caravan, maar die is inmiddels al gemaakt en er is niks meer te zien....nee maar de regels zijn...
Ook in de kerk hebben we er een handje van. Regels voor het ter communie gaan. We kregen er onlangs weer een instructie over. Regels over het geloof....Hoe kan het eigenlijk. Begrijpelijke regels soms en afspraken om onze identiteit te bewaren zoals de regel dat we bij een uitvaart alleen aan het begin en aan het einde van de viering en bij de persoonlijke gedachtenis een cd toestaan en de rest willen invullen met gezamenlijke zang van levende mensen en ga zo maar door..
Regels zijn nodig we komen er niet onderuit maar vandaag horen we in beide lezingen, dat die regels een achtergrond hebben, een dieper fundament. De Farizeeën in het evangelie, waar de mensen van het kerkinstituut van toen. Zij leefden van de regels, ze ontleenden er hun macht en status aan en wilden Jezus, die wars was van alle regelgeving op de proef stellen. Het grootste gebod is volgens Jezus dat je God lief hebt met heel je hart heel je ziel en heel je verstand en daaraan gelijk meteen, dat je je naaste lief hebt als jezelf.
Alle regels die daar niet mee te maken hebben zijn ondergeschikt minder belangrijk of zelfs regelrechte onzin
Maar hoe moet je God liefhebben...... Iemand die we niet zien, niet horen....die we alleen kennen uit de verhalen van de schrift of die we alleen maar kunnen voelen in ons hart als Houvast en Steun in ons leven.
Daar geeft het boek Exodus een antwoord op. In de eerste lezing staat dat we de vreemdeling niet slecht mogen behandelen en het niet moeilijk mogen maken en dat je weduwen en wezen goed moet behandelen en dat je iemands jas moet teruggeven ook al heeft hij ´m aan je gegeven in onderpand ergens voor. Van mensen houden, ze niet uitbuiten,  voor de kwetsbaren zorgen...dat ligt toch heel dichtbij van God houden. Voor de meeste van ons lukt het wel om van ons gezin te houden, van je ouders van je kinderen van de familie, maar van een vreemdeling....dan wordt het al een stuk moeilijker. Daarvoor moet je je hart een stuk verder openzetten en toch zegt de Bijbel ons die toch als een spiegel tot ons spreekt dat we dat moeten doen om te laten zien dat we mensen van God zijn, dat we goede mensen zijn.
Dikwijls zijn we zo slim en zo gehaaid, dat we die hulp aan anderen ook in regels inblikken. Een vreemdeling, een vluchteling mag alleen hier blijven als.... En ga zo nog maar een tijdje door en de forse bonussen voor de hoge Fortis-mensen mogen toch uitgekeerd worden omdat ze al beloofd zijn voordat onze regering het heft in handen nam. En zo worden de regels gemaakt verdraaid en aangepast om het duidelijke woord van Jezus te omzeilen. Die liefdeloosheid in onze maatschappij in onze kerk in ons leven klaagt Jezus aan en hij zegt hou van God zoals je van de mensen houdt. Niet gemakkelijk...maar wel een uitdaging voor ons allemaal.