Het leven dat wij samen meemaken
u weet hoe het is:
het is vreugde en verdriet
gezelligheid, warmte en eenzaamheid.
De week is voorbij.
een nieuwe week begint vandaag op Zondag, de eerste dag der week:
Sacramentsdag vieren we vandaag.
Het feest ter ere van God die ons voedsel geeft voor onderweg
en die Zelf met ons meegaat, wat er ook gebeurt.
Dat hoorden we in de eerste lezing van vandaag
over de levenstocht door de woestijn.
Mozes had het vlak voor zijn dood nog eens mooi gezegd:
'denk aan heel die tocht door de woestijn
al die veertig jaren...
hoe je voorvaderen, je vrienden en jij getrokken zijn
door die grote en vreselijke woestijn
met giftige slangen en schorpioenen.
Veertig jaar duurde die tocht:
een hele generatie lang
en wat heb je niet meegemaakt!
Honger heb je geleden en dorst
maar de Heer heeft je water gegeven om je dort te lessen
en Manna om je te verzadigen.’
Een prachtig iets dat Manna,
letterlijk betekent het: WAT IS DAT?
Soms vragen we ons ook nu nog af:
‘wat is dat, dat mij de kracht gaf om door te gaan? Wat is dat?’
Het Manna dat onverwacht
in de nacht in de woestijn op de aarde was gevallen,
dat Manna dat zo goed smaakte,
is het beeld van Gods genade,
van zijn omhelzende verwarmende nabijheid:
De God die zo lijkt te zeggen:
'Wat er ook gebeurt, Ik ben met je
Ik zal je sterken.’
De Bijbel leert het ons heel goed:
De mens leeft niet alleen van welvaart, van geld en kracht
maar ook van de dingen die de Heer naar je toezendt:
de kracht die Hij je geeft en de troost die Hij
met behulp van zijn engelen, zijn boden, naar je toestuurt.
Vlak voordat Mozes sterft geeft hij ook nog Gods bemoedigende boodschap door:
'Je voeten zijn niet gezwollen, je kleren niet versleten:
je hebt volgehouden op je pelgrimstocht
en je zult volhouden in de jaren die komen gaan want:
IK BEN BIJ JE.’
Zoiets is ook bedoeld met de uitspraak:
'Mijn vlees is waarlijk spijs' van Jezus vandaag.
Het klinkt vreemd in onze 21e eeuwse oren.
Maar het is een prachtige manier van zeggen.
Met 'VLEES' is dan Jezus' aardse verschijningsvorm bedoeld.
De Jezus die ons kracht geeft voor onderweg is geen spookverschijning,
een geest die je eigenlijk niet kan raken. Neen,
Hij was en is in lijf en leden de mensen werkelijk nabij.
Hij heeft pijn gehad met die pijn hadden-
Hij had dorst met de mensen die dorst hadden
en honger met die hongeren.,
verdriet met die verdriet hadden
en vreugde met wie vreugde hadden.
Hij was nabij, dichtbij toen in het Heilige Land
Maar gelukkig, Hij is dat nog!
Het Woord van God is vlees geworden,
en deze vleselijk nabije mens is brood geworden voor onderweg.
Het is dat brood van woord en Sacrament
dat zwakke mensen op de been houdt...
al eeuwen lang.
Mensen van goede wil van alle eeuwen.
Heiligen, gewone mensen, zoals u en ik hebben van die nabijheid,
van zijn trouw aan ons op onze levensweg, geleefd.
Er is het brood voor het menselijk hart
omdat we als leerlingen aan de voeten van de Heer mogen zitten en luisteren.
Dat is moeilijk want de tegenstemmen zijn zo sterk.
De stem van de Waarheid die wij hier willen beluisteren
wil het bedrog in ons leven ontmaskeren, ons richting geven,
sterken, troosten: BEVRIJDEN!
Het woord bemoedigt ons en legt ons uit wat te doen en wat te laten.
Maar er is meer … en dat vieren wij in het Sacrament:
Wij gedenken zijn leven, als mens onder de mensen,
zijn leven, zijn lijden, zijn sterven en Zijn dood voor ons.
Zijn uiterste solidariteit met ons.
Niemand van ons ontkomt aan de lichamelijke dood.
Maar die dood is de angel uitgetrokken.
Die dood heeft geen macht meer.
Het leven blijft in mij.
Hij blijft in ons en wij in hen.
Daar kan zelfs de dood niet tussen komen.
Het sterven naar het lichaam kan dan alleen maar
de definitieve bevestiging van Zijn aanwezigheid in ons bestaan,
van zijn weergaloze trouw...ik zal met u zijn alle dagen tot het einde.
Je zult leven...
Dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald.
Niet zoals bij de vaderen die gegeten hebben en gestorven zijn.
Wie dit brood eet
zal leven in eeuwigheid.
Wat ons samenbrengt is de overwinning van de dood.
Het leven met Hem en in Hem met elkander
in deze kerkgemeenschap is veilig, is niet te kleineren.
Wij kunnen wij standhouden tegen alles in.
Niet voor niets zeggen wij bij het uitdelen van de Eucharistie:
'het Lichaam en Bloed van Christus beware ons ten eeuwig leven'.
'Amen' zegt de gelovige, zo moge het zijn !