Helemaal zoals je ze echt in het leven ontmoet A (2014)

Lieve mensen,

wat me in eerste instantie opvalt is; dat er in de bijbelteksten vandaag, helemaal geen sprake is van ‘een H. Drievuldigheid, of van een Drie-Ene-God.

De leer van de goddelijke drie-eenheid werd pas in de 4e eeuw tot dogma verheven.

Wel wordt in de bijbel herhaalde keren over de drie-ene-God gesproken.

Jezus zendt zijn apostelen uit met de opdracht: ‘en doop hen in de naam van de Vader, Zoon en H. Geest…’ of ‘zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zendt ik U…

Wat horen we dan vooral in de teksten vandaag?

In de 1ste lezing horen we hoe Mozes weet heeft van JHWH ’s barmhartigheid en hoe hij die ook afsmeekt om zijn volk nog een nieuwe kans te geven… Mozes is er vast van overtuigd dat JHWH zijn volk niet in de steek laat, dat JHWH houdt van Zijn volk, dat JHWH Zijn belofte houdt van; ‘Ik zal er zijn!’

En in het korte evangelie spreekt Johannes zijn grote bewondering uit voor Zijn zo goede, allesomvattende God!

Als we naar de wereld kijken via de dagelijkse nieuwsberichten waarin oorlog en geweld in Irak en Kroatië centraal staan, waarin vluchtelingen in schamele bootjes aan de kust van Italië en de honger in Afrika centraal staan, waarin het opruimen van straatkinderen voor de schone schijn van het WK-voetbal in Brazilië centraal staan, dan is het verleidelijk om een zwartboek van de wereld uit te geven en al de plagen extra in de étalage te zetten.

Maar als je dan het evangelie vandaag naast het zwartboek legt dan moet je als gelovige even doorslikken: ‘ Zo zeer heeft God de wereld liefgehad…dat Hij zijn Eniggeboren Zoon heeft geschonken, omdat al wie in Hem gelooft niet verloren zou gaan, maar eeuwig leven zou kennen’

Dat God van onze wereld kan houden, dat Hij zo’n wereld laat verder bestaan, lijkt ons soms zo onbegrijpelijk.

Inderdaad, als we God zien als een almachtige tovenaar, die het lijden met een toverstokje kan veranderen in geluk, dan is dit evangelie niet te verteren.

Maar God laat zich niet kennen als een tovenaar. Hij is één en al liefde en juist door de liefde is Hij soms zo achteloos.

Moest Hij onze wereld niet hartstochtelijk liefhebben, zou het met die wereld al lang gedaan geweest zijn.

God, Hij is dat enorm reservoir van warme genegenheid. Een genegenheid die uitbreekt in een schepping, als Hij in doffe klei vrijheid en geluk boetseert.

Geen trucjes en ook geen toeval ligt aan de grondslag van ons bestaan. Als een Vader die verwekt en nooit zeker is van wat het worden zal, maar die hoe dan ook, gedreven blijft door Zijn liefde.

En als het misloopt met die vrijheid en soms loopt het mis - heel onze geschiedenis is daar een illustratie van – zal Hij zelf solidair mee de gevolgen ervan dragen, tot op het kruis alstublieft. En dat niet één keer, maar telkens opnieuw blijft Hij ons bezielen en begeesteren om uit elk lijden te verrijzen tot liever leven.

Zo zien we dat God aan het licht komt... daar waar mensen gemeenschap vormen... Daar waar mensen proberen die naam van God waar te maken: ik-zal-er-zijn-voor-u... Wees-er...

Vandaag gedenken we onze dierbare overledenen. We hangen seffens hun kruisjes op aan de levenszuil. Waar mensen elkaar troosten en dragen in moeilijke dagen, als je iemand verloren hebt die je dierbaar was... daar wordt iets zichtbaar van Gods naam: ik-zal-er-zijn-voor-u... Wees-er...

En gans het schooljaar werd er hard gewerkt aan gemeenschapsopbouw! De 8 jarige kinderen en hun ouders werden in onze parochiegemeenschap goed onthaald  om een fijne ‘eerste communie’ te vieren. De 12-jarigen bereidden zich voor op hun ‘vormsel’. Ze leerden door zovele medewerkers en voorgangers iets kennen van wat er allemaal leeft in onze parochiegemeenschap.

Het PT werkt hard om “de Verrekijker” aan ons voor te leggen, om samen naar nieuwe werkvormen te zoeken, om samen wat wakker te liggen van onze parochiegemeenschap en vooral van de mensen die er wonen. Door ons vele van die mensen aan te trekken kunnen we misschien heel veel voor hen en zij voor ons betekenen… Kijk maar al naar Jambo….

De volgende zondagen worden we bij elkaar geroepen dankend om wat we allemaal mochten beleven en wat de toekomst biedt zoals een nieuwe zomertentoonstelling, een fietsenzegening, vakantievieringen…

En telkens gaan we van hieruit naar huis om een goed mens te zijn in onze straat of ons appartementsgebouw. Telkens gaan we van hieruit naar huis met weer een dieper besef wat een goddelijke mensen we kunnen zijn in ons gezin, familie en buurt… en weten we dat alleen op die manier Johannes woorden: “zo zeer heeft God de wereld liefgehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gezonden, opdat wij allen zouden leven, en niet verloren gaan…”, werkelijkheid kunnen worden!

Lieve mensen, zijn we niet allen voortdurend op zoek naar Diegene die onze oorsprong is en zo moeilijk te vatten…?

Daarom ben ik toch op zoek gegaan naar een woordje meer uitleg over die H.Drievuldigheid, of zoals we het nu onze Drie-Ene-God noemen…

De Drie-Ene-God doet de theoloog, Jaques Haers, denken aan een huwelijk of een hechte vriendschap: het verbond tussen man en vrouw vormt iets nieuw, het huwelijk!

Het huwelijk is veel meer dan de som van man en vrouw. Een hechte vriendschap ook! Je hebt elk van de 3 elementen nodig om het huwelijk of de vriendschap te vormen en toch kunnen de drie elementen op zichzelf bestaan.

Zelf moest ik denken aan het kijken naar een 3dimentionele film!

Je doet het met een speciale bril! Zonder die bril zie je alle figuren, zowel voorwerpen als mensen, niet mooi afgelijnd. Ge ziet ze met verschillende randjes waardoor ze vervormd gezien worden, alsof elke figuur er twee tot drie keer over elkaar staat. Maar de bril brengt al die randjes mooi op elkaar zodat er slechts één figuur te zien is, en nog helemaal in perspectief, niet zomaar plat zoals op een foto, neen, helemaal zoals je ze echt in het leven ontmoet.

God, Hij die onze oorsprong is, zomaar niet te vatten in woorden. Wel in het geloof, dat Hij ons liefheeft en Zijn liefde in ons gelegd heeft, opdat wij die Liefde zouden doorgeven, zodat iedereen kan leven en niemand verloren gaat…

Inspiratie Manu Verhulst en Jaques Haers