openbaring vd Heer A (2011)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 194 niet laden

OPENINGSWOORD

Beste medegelovigen, er bestaat een film over Amerikaanse jeugdbendes, ‘The Cross and the Switchblade', een waargebeurd verhaal. Het geweld had een vaste plaats in het straatbeeld gekregen. Totdat er een man kwam, een dominee in dit geval, die iets nieuws durfde te doen. Hij organiseerde jeugdbijeenkomsten en sprak over de liefde van Jezus Christus voor alle mensen. Het was voor die dominee in het begin ook een kwestie van zoeken, van blijven proberen, maar hij hield vol en God beloonde zijn inspanningen.

Vandaag vieren wij dat ooit drie wijzen ook op zoek gingen en hun zoeken werd eveneens beloond. Zij vonden een goddelijk Kind en knielden neer om het te aanbidden. Zij waren vol vreugde.

Moge God ons in deze viering de weg tonen, die ook wij moeten gaan. Die weg is niet vanzelfsprekend, want wie echt met God op weg gaat, kan altijd voor verrassingen komen te staan. Laten wij ons leiden door God. Stellen wij ons open voor het onverwachte.

OPENINGSGEBED

Laat ons bidden. God, Gij hebt vandaag aan de volkeren door een ster die hen leidde uw eniggeboren Zoon geopenbaard. Wij bidden U: leid ons, die U reeds kennen door het geloof, tot het aanschouwen van uw heerlijkheid. Door ... . Amen.

ofwel

Laat ons bidden. Heer onze God, over alle grenzen heen hebt Gij uw heerlijkheid geopenbaard. De Wijzen uit het Oosten hebben uw ster gezien, de volken der aarde hebben uw licht aanschouwd. Wij vragen U: laat uw Zoon onze leidsman zijn op onze pelgrimstocht naar U. Laat allen die nog niet geloven, uitzien naar uw licht en de weg vinden naar uw koninkrijk. Door onze ... . Amen.

PREEK

Broeders en zusters, het verhaal van de wijzen uit het Oosten heeft al vanaf het vroege christendom tot de verbeelding van de mensen gesproken. De vrome fantasie heeft van de wijzen koningen gemaakt. Er staat niet in de Bijbel dat het koningen zijn, maar wijzen. Hun namen, Caspar, Melchior en Baltassar, staan ook niet in de Bijbel, maar komen voort uit de volksdevotie. Evenmin wordt hun ras in de Bijbel vermeld, maar ze hebben een kleur gekregen: zwart, geel en wit.

Aan het verhaal van de drie wijzen is in de loop van de eeuwen hier en daar wat toegevoegd en wij moeten dus oppassen, dat wij de eigenlijke boodschap van de evangelist niet uit het oog verliezen. En die boodschap is dat Jezus Christus zichzelf niet enkel aan het Joodse volk heeft willen openbaren, maar dat Hij onder ons is verschenen voor het heil van alle volken, kleuren, rassen en talen.

Toen de evangelist Matteüs zijn evangelie schreef ontstond er in de jonge Kerk onenigheid. Men vroeg zich af of de heidenen, die zich tot het christendom wilden bekeren, niet eerst moesten leren om de Joodse wetten en voorschriften te onderhouden. Want - zo redeneerde mensen - de Kerk van Jezus Christus was toch uit het Jodendom voortgekomen. Dus: éérst Jood worden en dan christen.

Als Matteüs over de wijzen uit het Oosten schrijft wil hij duidelijk maken, dat het God zelf is, die de mensen van kleuren en talen rechtstreeks naar zijn Zoon roept. Wij moeten geen onnodige grenzen leggen.

En Matteüs doet er nog een schepje boven op: Koning Herodes, de schriftgeleerden en de mensen van zijn eigen volk zoeken Jezus niet en vreemdelingen doen dat wel. Zij knielen neer en betuigen Hem hun hulde.

Die wijzen uit het Oosten zagen dat er in de wereld méér was dan hun eigen macht, hun eigen troon. Zij verlieten hun land, staakten hun gewone werk en gingen op zoek. Dit in tegenstelling tot Herodes en zijn hooggeleerde adviseurs, die bleven zitten waar ze zaten. Zij wilden altijd alles bij het oude laten. Dat zou hun macht zeker stellen, dachten zij. Maar daardoor liepen zij de ontmoeting met de lang gelden beloofde Redder van de wereld mis.

Vandaag stelt de evangelist Matteüs ook aan ons een paar indringende vragen. Durven ook wij het aan om net als de wijzen op zoek te gaan, vragen te stellen. Dat kan zijn vragen stellen aan de Kerk of aan de wereld, aan je medemensen of... aan jezelf. Durven wij het aan om ons gewone leventje om te gooien en door eens wat te lezen in een heiligenboek of de bijbel of door wat extra's te bidden of eens anders te bidden ons leven voor een nieuwe genade van God open te stellen? Of laten wij alles bij het oude? Dan blijft in de wereldkerk en in onze parochie ook alles bij het oude.

Dit, beste medegelovigen, is geen pleidooi om alles anders te gaan doen. Die wilde tijden hebben wij gelukkig achter ons. Maar zo af en toe mag er best eens een kleinigheidje veranderen in onze parochie of in ons eigen geloofsleven. Misschien kunnen wij eens gaan meedoen aan wat al langer bestaat, maar jíj hebt er nog nooit aan meegedaan. Misschien heeft God wel een onverwachte genade voor je als je toch eens meedoet aan de CaFE-cursus, die eind januari weer gaat beginnen of aan de tweewekelijkse bijbelcursus op donderdagavond, ook al moet je daarvoor misschien je kaartavond opgeven of naar een andere avond verplaatsen. Misschien verhoort God eindelijk je gebeden als je voortaan toch eens naar de gebedsgroep op dinsdagavond gaat. Waarom verwacht je dat God jou anders gaat behandelen, beter gaat helpen, als jij zelf niet bereid om ook maar iets in je levenswijze te veranderen!?

Broeders en zusters, alles wat leeft groeit en ontwikkelt zich. Over een kleine drie maanden maken wij weer het wonder van de lente mee: alles gaat groeien en bloeien. Wanneer komt in ons leven de lente? Of breekt eindelijk de zomer door? Of denken wij net als de Joodse priesters en schriftgeleerden, dat alles beter bij het oude kan blijven?

Beste medegelovigen, durven wij het aan, nemen wij de moeite om eens iets nieuws of in ieder geval iets anders te gaan doen in ons geloof. Dan komt er misschien ook voor onze parochie een nieuwe lente. Gaan wij op zoek. Wie zoekt zal zeker vinden.