Zien en getuigen (2002)

We hebben deze viering het thema meegegeven: Zien en Getuigen. De eerste die heeft gezien en heeft getuigd is Jezus. Hij heeft getuigd van wat Hij gezien heeft (Joh. 3,11). Zo getuigt Hij van de Vader en het Koninkrijk van de Vader. Vanaf Jezus' verrijzenis is het Petrus die met de andere apostelen en de vrouwen getuigt van wat zij gezien hebben. Zo wordt nu aan ons gevraagd te getuigen van wat wij zien.

Wat zien wij? In deze dagen is overal de situatie in het Midden Oosten, onderwerp van de dag. En evenals 1969 jaar geleden, staan er soldaten bij een graf dat door de gezagsdragers, de machtigen en de rijken is gecrëeerd. Vredesbesprekingen, verdragen, het geloof dat het mogelijk is, vertrouwen, hoop, alles is ten grave gedragen in het graf van militair machtsvertoon, in de spiraal van geweld. En het probleem is soortgelijk als toen, dat de gezagsdragers alleen dat geloven wat ze zelf willen geloven. Toen geloofden ze de soldaten niet, en dachten dat inderdaad de leerlingen Hem mee hadden genomen, ze noemden het zelfs stelen. Maar de leerlingen hadden Hem niet meegenomen, God zelf had Hem meegenomen. En net zoals ze toen de soldaten een flinke som geld gaven, om andere verhalen de kop in te drukken, is er nu het mediaspektakel waarin het met steun van Amerika lijkt dat alle schuld aan één kant ligt.

Wat getuigen wij? Ik wil getuigen met deze vraag: Waarom verstaan mensen niet dat God ons het Land gééft, dat we het niet moeten veroveren? Nooit heeft Israël het Land veroverd door eigen kracht. Alle powertalk is zo on-Bijbels als het maar zijn kan. Het Land wordt ons geschonken en alleen als het ons geschonken wordt kunnen we er in vrede in leven.

Dat geldt voor Joden en Palestijnen. Niemand wint door bloedvergieten. Ons echte land is niet hier. Het Koninkrijk wint niemand door het zwaard. Onrecht kan niet door onrecht worden overwonnen, geweld niet door geweld, bloedvergieten niet door bloedvergieten. Vrede wordt slechts door vrede verkregen, vergeving door vergeving, liefde door liefde.

Er is een heilig land, waar mensen om vechten zonder te beseffen dat niemand een heilig land kan bezitten. Een heilig Land wordt ontheiligt door het te veroveren, door bloed te vergieten. Dit Land is van God, is Gods eigendom. Mensen zijn er te gast, Israëliers en Palestijnen, Arabieren en Europeanen, Christenen, Joden en Moslims.

We vieren Pasen, de verrijzenis van Hem die dit heeft voorgeleefd. Wij bidden dat Hij tot leven komt in hen die dit nog niet verstaan en die doorgaan met de doodlopende weg. Bidden wij dat dit opnieuw gecreëerde graf open mag gaan en dat het verrijzenis betekent voor de volkeren die daar leven. En laten wijzelf proberen als eersten uit dit geloof te leven, zodat het reeds in het klein begint, zoals altijd met Gods Koninkrijk. Amen.