Dood is echt hartstikke dood zeggen sommige mensen, maar heel vaak hoor je toch ook andere geluiden.
Dood is dan niet zomaar dood, want –hoor ik nog een jonge meid zeggen-
Mijn vader, die overleden is, komt soms 's nachts bij me. Eerst was ze er bang voor, maar later vond ze het vooral fijn, dat hij er voor haar nog op een of andere manier was. De moeder van haar werd zelfs een beetje jaloers; kwam hij nog maar bij haar.
Nee, dood is niet zomaar dood. Al duizenden jaren lang zoeken mensen naar antwoorden op vragen die we allemaal hebben rond de dood. Ezechiël, de profeet, gelooft ook niet dat de dood het einde is. Net als het meisje, waar ik net van vertelde, heeft hij een visioen gehad. God zelf heeft tegen hem gezegd: "Ik zal uw graven openen en U uit de dood opwekken" en "ik schenk U mijn geest zodat U weer leeft en ik laat U op uw eigen grond wonen".
Voor Ezechiël is het na de dood niet zomaar voorbij. De verbondenheid met waar je vandaan komt, met je grond zelfs, zal blijven bestaan.
Elke dag vertellen mensen mij van hun ervaringen, van hun gevoelens, van hun hoop en hun geloof in het leven. Mensen, die er het diepst over nadenken zijn dikwijls mensen, die iemand verloren hebben. Ze kunnen en willen niet accepteren, dat het zomaar voorbij is. Sommigen wijzen naar de natuur, die als alles dood is geweest in de Lente weer tot leven komt. Heel veel mensen wijzen naar God, die toch een Steun is en een Houvast in het leven zelfs over de dood heen. Veel mensen , hoor je dan, beleven de dood niet als het einde. Kijk ook maar op ons kerkhof, waar we met bloemen, grafstenen en kaarsjes onze doden levend houden, dichtbij ons. "We zien elkaar eens terug" staat er op gedachtenisprentjes. "We dromen voor jou de hemel". We praten over hier en daar, want natuurlijk is er afstand en pijn en verdriet, maar door de pijn heen is er dikwijls ook hoop, verlangen en geloof en voor sommigen zelfs de zekerheid, dat de dood niet het einde is.
In het evangelie zegt Marta tegen Jezus: "Natuurlijk zal mijn broer opstaan bij de opstanding op de laatste dag en ook: Ik geloof vast dat U de Messias bent. Ook tegen dat geloof is gelukkig geen kruid gewassen. Het is haar vaste overtuiging dat haar broer Lazarus zal leven. Zo'n sterk geloof. Zo'n groot vertrouwen. Daar kan geen dood tegenop.
Gelukkig kom je het ook vandaag de dag steeds weer tegen. Misschien wel heftiger dan ooit. Toen ik eens een mevrouw, die ik goed kende –ook haar verdriet om alle lieve mensen die ze was verloren en ook haar grote geloof in God bij wie al die geliefden het nu ook zeker goed zouden hebben – toen vroeg ik haar hoe ze daar toch zo zeker van kon zijn. En toen ik haar vroeg of ze zich voor kon stellen dat iemand het verzonnen zou kunnen hebben…toen zei ze: "Ach pastor…het is niet verzonnen hoor. Maar als iemand dit geloof bedacht heeft dan koop ik voor ik dood ga nog een hele grote bos bloemen voor die mens, want ik heb er toch zo'n fijn leven mee gehad. Een mooi verhaal, dat me altijd nog veel doet.
Nee na de dood is het niet allemaal zomaar voorbij. In de kerk zelf gebruiken we daarvoor plechtige woorden zoals verrijzenis en eeuwig leven, nieuw leven bij God en nog veel meer…
Woorden die dicht mogen liggen bij het gevoel van veel mensen en die dicht liggen ook bij de woorden van Jezus, die vertrouwt op Zijn Vader.
Dood is dood zeggen sommige mensen, maar in Jezus naam kan ik dat en wil ik dat niet geloven. Er zijn nieuwe wegen, er is leven over de grens van de dood heen. Daarom mag het na volgende week ook Goede week worden: een week die gaat van het leven naar de dood en uiteindelijk naar het nieuwe leven….Dan kan het ook Pasen worden.