Met een blanke pagina opnieuw beginnen (1999)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden

OVER WITTE DONDERDAG EN BLAUWE MAANDAG


Er zijn dagen met een eigen naam. Een gast van de zonnenbloem vroeg me eens: "Waarom zeggen Nederlanders 'Goede Vrijdag' en Duitsers 'Karfreitag'?" Ik wist niets beters te verzinnen dan dit: "De Duitsers gedenken Jezus' dood. Karfreitag is een karige dag. De winkels zijn dicht. Dan komen zij in Nederland inkopen en spreken wij van Goede Vrijdag!" Er zijn dagen met een eigen kleur en klank. Sommige hebben zelfs hun eigen geur. De zondag ruikt voor mij naar groentensoep en de maandag had de geur van groene zeep. Je had zwarte dagen als er iemand dood was en grijze dagen die saai en traag voorbij gingen. De maandag kon blauw zijn. Blauwe maandag is het wanneer het voor de tweede keer in één maand volle maan is. December klonk naar klokjes en Stille Nacht. Paaszaterdag rook naar de binnen-kant van een vastentrommeltje, een mengeling van zoet, zoute drop en kleverige kinderhandjes.

HET KAN NOG ALLES WORDEN

Vandaag is het Witte Donderdag. Wit is de kleur van het licht, van het eeuwig licht. Er zijn landen waar wit de kleur is van de begrafenis. Wit is leeg, oningevuld. Wit is de kleur van de verwachting, hoopvol en helder. Wit is toekomst. Een groot vel tekenpapier waarop nog van alles kan komen, een clown of een vlinder of het portret van opa. Wit is onbedorven, zoals nieuwe schoenen zonder krasje of een splinternieuwe auto. Wit is de kleur van opnieuw beginnen. Witte Donderdag.

NIEUW BROOD

Israël maakte zich klaar om opnieuw te beginnen. Alle mensen hadden hun huis van boven tot onder schoongeveegd. Er mocht nergens meer een kruimeltje te vinden zijn. Vandaag was het graan geoogst en er werd nieuw brood gebakken. Daar mocht niets meer van het oude deeg in. Geen zuurdeeg mocht erin. Ze begonnen met een schone lei, met ongedesemd brood. Het lag hard en knapperig op tafel bij het gebraden lammetje. De mensen maakten een nieuw begin.

TEGEN DE ONVERSCHILLIGHEID

Ons leven is geen onbeschreven blad. Wij weten intussen hoe moeilijk het is om goed te zijn. We wilden geen oorlog. Maar we konden de terreur op de Kossovaren ook niet aanzien. Er kleeft bloed op de witte bladzijde van ons leven. We willen niet dat kinderen van honger sterven, maar van wat wij wegwerpen elke dag zouden ze allemaal kunnen bestaan. De armsten in de wereld gaan gebukt onder de zwaarste lasten. De witte bladzijde van ons leven is vuil, ondanks onze beste bedoelingen.
Nu dreigt het grootste gevaar. Een mens zou er onverschillig van kunnen worden. Hij zou kunnen denken: wat maakt het allemaal uit...! "Het zijn druppels op een gloeiende plaat. Ieder voor zich en God voor ons allen."

HET SPIJT ONS GOD

Dan wordt het Witte Donderdag. De avond vol doodsangst en vol hoop tegelijk. De dag van schoon schip maken, van nieuw beginnen, van druppel willen zijn op een gloeiende plaat! Van ten einde toe breken en delen, van elkaar de voeten wassen. Vanavond zeggen we tot God: Vader van Jezus, wij zijn de moed niet verloren. We blijven hopen. We maken een nieuw begin. We vegen de bladzijde van ons leven schoon. We beginnen weer vooraan. We zullen opnieuw geloven dat gerechtigheid mogelijk is. We zullen opnieuw kijken naar kinderen die lijden en naar ouderen die eenzaam zijn. We zullen opnieuw proberen om goed te spreken over de mensen en geen kwaad. We zullen opnieuw proberen om te vergeven. God, we hebben spijt over wat er verkeerd was. Zo verdient Witte Donderdag zijn naam. Het ruikt naar brood, naar gezelligheid, naar delen met elkaar. De communicantjes hebben vanmiddag hun broodjes gebakken in de kerk. Straks delen ze ervan uit.
Witte Donderdag klinkt naar dat eeuwenoude lied: "Ubi caritas et amor (waar liefde heerst), ibi Deus est (daar is God.)" Bidden we, dat God met ons een nieuw begin maakt.