Daarna zal het onvermijdelijke zich voltrekken. Maar het is er wel totaal door veranderd. Het is onvermijdelijk dat Hij nu gefolterd en gedood wordt. Onvermijdelijk, want vluchten zou een daad van lafheid zijn. Maar in plaats van zich nu heldhaftig in zijn eigen gelijk en onschuld terug te trekken, maakt Jezus van dit hele gebeuren een gave. Men neemt Hem zijn leven af, maar op het Laatste Avondmaal wordt duidelijk dat dit slechts de buitenkant van de gebeurtenissen is. In feite geeft Hij zijn leven zelf. Heel bewust. En in uiterste dienstbaarheid, zoals blijkt uit die voetwassing. Hij maakt van het onvermijdelijke een daad van liefde.
Hier treden we binnen in het eigenlijke mysterie van Witte Donderdag. Hier gebeurt wat wij zelf niet tot stand kunnen brengen, maar hoogstens kunnen laten gebeuren, ook voor ons: dat sterven gave wordt, tot redding van anderen. Jezus sterft precies zoals Hij tijdens het Avondmaal het brood aanreikt: opdat wie ervan eet, zou leven. Dat dit kan, dat dit mogelijk is, dat is het grote wonder van deze dagen, vanaf Witte Donderdag tot Pasen. Dat is her eigenlijke Pascha, de doortocht naar het nieuwe leven. Dat is de grote openbaring: God zelf kan van de onvermijdelijke dood en zelfs van het absurde lijden een liefdegave maken, tot redding en leven van anderen.
Dit werpt een heel ander licht op ons eigen sterven, en breder, op alles wat lijden en kruis is in ons leven. Zeker, we moeten het lijden niet zoeken, het komt wel vanzelf. Maar als het komt, hoeven we er ook niet voor te vluchten (als dat al zou kunnen) of het te verwensen of te vervloeken. Jezus is niet gestorven in protest tegen zijn lijden, hoezeer Golgota ook een aanklacht is en blijft. Hij heeft er bovendien bewust en vrij ‘ja' tegen gezegd, het op zich genomen en zelf zijn leven gegeven. De Vader heeft het aangenomen. Hier raken we een werkelijkheid die wij niet helemaal kunnen uitleggen in verstandige woorden. Eerder dan het uit te leggen, horen wij het te doen, door het brood te eten en de beker te drinken tot eeuwige gedachtenis aan Hem...