3° Zondag Advent B (2011)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 419 niet laden

Gaudete. Weest blij! Gebiedende wijs. "Weest altijd blij!" schrijft de apostel Paulus vandaag in de tweede lezing aan de christenen van Tessalonica en aan ons. Maar: blij zijn op commando - is dat wel mogelijk dierbare gasten en parochianen? "Blij zijn", dat is toch een gevoel? Je bent 't of je bent 't niet, blij, zou je toch zeggen? Een gevoel laat zich toch niet dwingen, wel? "Je gevoel", daarmee is het toch een beetje gesteld als met het weer? - Het kan vriezen en het kan dooien. Ménsen, u, ik, kunnen bévriezen en óntdooien, toch? Soms staat het gezicht op onweer. En soms breekt de zon door. En dat kun je toch niet sturen, beïnvloeden, laat staan dwingen toch?

Het kerstfeest dat nadert, worden wij daar blij van? Geschenken die mensen elkaar geven en die ze ontvangen, worden ze daar blij van? Worden wij daar blij van? - Het is maar de vraag ...

"Altijd blij zijn" - als basisgevoel, als basishouding van je leven. Ja, dat zou mooi zijn. Dat zou heerlijk zijn. Niets liever dan dát. Maar hoe krijg je het voor elkaar? Legt Paulus de lat voor ons gemoed, voor het gevoel waarmee wij leven, niet onmogelijk hoog?

Ja ... Maar hij doet het dus wél. Hij stélt die norm, die eis, Paulus. Of misschien kunnen we beter zeggen: Hij nodigt ons ertoe uit - om altijd blij te zijn. Het zou toch mooi zijn om aan die uitnodiging gehoor te kunnen geven en je die blijheid eigen te kunnen maken ...

Nu staat het zinnetje ("Weest altijd blij") bij Paulus niet op zichzelf. Er is een context . Op dat ene, korte zinnetje, die oneliner volgen er nóg twee. Ten eerste: "Bidt zonder ophouden" - wat ik vertaal met: in je geest en met je hart altijd bij God proberen te zijn. Hoe dicht het wolkendek dat je leven bedekt op een bepaald moment ook is: altijd contact houden met die grote zon die er achter zit. Voortdurend mét Jezus "Vader" zeggen. Vanuit het diepst van je wezen onophoudelijk God aanspreken. Steeds Hem opzoeken, in de kerk en er buiten. "Bidt zonder ophouden". En dan: "Dankt God voor alles". Ook dikke grijze wolken op de zondagmiddag of in je hoofd kun je zien en kun aannemen als een geschenk. Misschien is 't niet het geschenk dat je op je verlanglijstje had staan, maar toch ... je krijgt het misschien als ongedacht en onverwacht en ook ongewenst geschenk. Maar je krijgt het. Dus neem het maar aan. Doe het maar. Durf het maar. Dank God er maar voor. Ik denk: als je het doet, dan kan er iets veranderen bij je van binnen. Dan kan de grijsheid van het wolkendek, van de ouderdom of van je gemoed gaan stralen. Amen.