Evangelies die over demonen of geesten gaan, we hebben het er als “moderne” christenen soms wat moeilijk mee, ook al vierden we onlangs nog geestdriftig de heilige Geest. Ik moet daarnaast vaststellen dat “geesten” populairder zijn dan geloven bij mijn leerlingen. De laatste weken is er op een bepaalde sociale media een hype ontstaan met geest “charlie” als de hoofdrolspeler. Ik krijg geregeld de vraag om geesten om te roepen, vooral die charlie dan. De heilige Geest ligt dan bijvoorbeeld weer wat moeilijk bij mijn publiek. In het evangelie van vandaag is er sprake over geesten, er is zelfs een demon die Jezus in zijn macht heeft want Hij is zichzelf niet meer, aldus een bezorgde familie. Ze komen tot die conclusie omdat Jezus waarschijnlijk vernieuwende dingen zegt en doet. En we weten allemaal dat vernieuwing protest oproept. Waarschijnlijk had Hij al een paar mensen genezen. Het was in die tijd vaak zo dat ziekten toegeschreven werden aan geesten of als straf voor aan of andere zonde.. Vandaag werken artsen vooral “lichamelijk”, nog steeds is de traditonele arts er te weinig van overtuigd dat ook bij ziektes een mens bestaat uit lichaam én geest. Wat er ook van zij, ik vind het bijzonder raar dat Jezus’ gedrag toegeschreven wordt aan de duivel en niet aan God bijvoorbeeld. Zeer raar. Maar uit dit alles blijkt dus dat Jezus niet zomaar aanvaard werd om wat Hij zei of deed. Dat mag voor christenen van vandaag dan toch een – zij het magere – troost zijn. Als zelfs Jezus niet begrepen werd, moeten we dan verwachten dat onze omgeving ons begrijpt als we volgens hen “rare” dingen doen en zeggen als gelovige? Ik zou mijn gelovig zijn nu zelf niet als raar bestempelen maar het wordt voor mij steeds duidelijker dat er verschil is tussen gelovigen en niet-gelovigen. Ik wil niet zeggen dat gelovigen beter of slechter zijn dan, maar wel dat men anders is. Ik denk dat we dat moeten aanvaarden. Dat betekent o.a. dat we moeten ophouden met oneliners als “iedereen is gelovig, alleen weten sommigen het nog niet”. Dat is niet waar, geloven is een keuze. Maar ik wil er meteen aan toevoegen dat we als gelovige ook kritisch moeten blijven. Kritisch tegenover de maatschappij maar ook kritisch over ons eigen gelovig zijn. Als we opeens moeten vaststellen dat we ons steeds meer en meer uit de wereld terugtrekken om ons veilig in het cocoon van een nest met andere gelovigen te vestigen, dan moeten we alert zijn. Dat je dan uitgroeit tot een extremist die in de rest van de wereld een vijand ziet, is dan niet denkbeeldig. Als dat gebeurt, zijn we niet evangelisch bezig, integendeel, we worden in de wereld gezonden en zeker niet tegen de wereld, hoe andersdenkend die ook mag zijn.
In het tweede deel van het evangelie gaat het over wie Jezus als zijn moeder, broers en zusters ziet, met andere woorden: wie Zijn familie is. Op het einde zegt Hij dat al wie de wil van de Vader doet Zijn familie is. Er staat niet dat Hij Zijn familie die op Hem roept niet meer ziet als familie. Van Maria kunnen we bijvoorbeeld moeilijk zeggen dat ze niet probeert te leven volgens de wil van God. Jezus verkleint Zijn familie niet, Hij breidt ze uit. Als dat wat grof overkomt, kunnen we misschien weer terug ten rade gaan bij sociale media. Ik merk dat sommige van mijn vrienden daarop broers en zussen hebben die helemaal niet dezelfde familienaam hebben. Bij sommigen is dat gewoon te verklaren door het feit dat in een wedersamengesteld gezin wonen, maar bij sommigen is hun familie op de sociale media die mensen waar ze bijzonder goed mee overeenkomen. Hun zus is dan iemand die eigenlijk hun beste vriendin is bijvoorbeeld. Maar ik denk dat het bij Jezus wat dieper gaat. Als wij als gelovigen God allemaal aanspreken als “Vader” dan is het logisch dat we allen broeders en zusters zijn van elkaar, dan geeft ons doopsel ons een extra familieband. Het leuke aan deze grote familie dat we niet alleen een gemeenschappelijke Vader hebben waar we altijd kunnen op rekenen, maar ook een Broeder waar we altijd kunnen op rekenen en die ons dus doodgraag ziet. Bovendien delen we allemaal dezelfde droom van een betere wereld, al durft de manier waarop we dat willen bereiken wel eens verschillen ... Maar met die familie moet het lukken om gelukkig te worden, zelfs als anderen ons een beetje raar vinden. Vandaag dus alweer een bemoedigend evangelie!