Venijn

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Jezus wordt het licht der wereld genoemd. Dat klinkt wel vroom en hooggestemd, maar de vraag is wat dat concreet betekent. Heeft dat iets met uw en mijn dagelijkse leven te maken?

Laten we een vergelijking maken. Als er geen zonlicht is, zijn er ook geen schaduwen. Alles om ons heen is dan nogal mat en kleurloos. Pas als de zon fel schijnt, komen de kleuren tot hun volle recht. Maar dan zijn ook de schaduwen scherp afgelijnd en donker. Zo ging dat ook met het optreden van Jezus. In zijn lichtende nabijheid bleek hoe scherp en donker de schaduwen wel waren. Hij sprak over de satan en zag zijn eigen activiteit als een felle strijd tegen de vorst van de duisternis. Reeds bij het begin van zijn openbaar optreden werd Hij tot op het bot door de tegenspeler beproefd. Dat was in de woestijn, ver van de mensen.

Eenmaal bij de mensen, maakte Jezus naam en faam door zijn duiveluitdrijvingen. De strijd leek in zijn voordeel uit te vallen. Ter gelegenheid van een dergelijk wonder kreeg Hij echter te horen dat Hij niet door Gods hand geleid werd, maar heulde met de duistere machten zelf. Dat verwijt moet Hem tot in het diepste van zijn ziel geraakt hebben. Hiervan getuigt zijn vlijmscherpe reactie: alles zal aan de mensen vergeven worden, zelfs godslastering, maar dit niet. Voor een dergelijke zonde, die diametraal tegen de Geest ingaat, bestaat geen vergeving. Wanneer de manifeste overmacht van het goede toch nog aan het kwade zelf toegeschreven wordt, staat zelfs God schaakmat. Daar wordt de macht van het kwaad zelfs Hem te machtig.

Helemaal aan het begin van de Schrift staat al een verhaal over de listigheid van her kwaad. De mens liet zich overhalen. Hij begreep zichzelf niet, kon eigenlijk niet uitleggen hoe het zover was kunnen komen. Hij verstopte zich voor God en wentelde zijn schuld af op de andere, zelfs op de slang. In de verdere geschiedenis komt die ervaring voortdurend terug: het kwaad is bijzonder listig. Het houdt de mens in zijn greep en brengt hem tot daden die hij zelf niet begrijpt. Maar intussen doet hij ze wel.

De episode van de duiveluitdrijving laat zien hoe ver dit kan gaan. Jezus werd verdacht gemaakt. Hoe komt het toch dat verdachtmaking zo gemakkelijk op instemming kan rekenen? Het volstaat gewoon te luisteren naar alledaagse gesprekken tussen mensen, nog het liefst als het over andere mensen gaat. Neerhalende uitleg maakt haast altijd het meest kans op waarheid. Hoe komt dat? Het lijkt er wel op dat we in de greep leven van een macht die ons allen solidair maakt in de verdachtmaking. Zelfs het goede in de wereld wordt dan als vermomd kwaad geschandvlekt, en de waarheid als gecamoufleerde leugen. De Schrift zou dit verwoestende mechanisme een duistere macht noemen, die het licht schuwt. Wanneer het licht der wereld dan in de buurt komt, blijkt hoe boosaardig die macht van de verdachtmaking wel kan tekeergaan.