Storm in ons leven (2009)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 554 niet laden

Economische bedreigingen storten de media over ons uit. Na de grote vakantie zullen we het allemaal echt aan den lijve gaan ervaren, werkloosheid, sluiting, armoede. Een doemscenario wordt over ons uitgegoten, een storm waarvan we niet weten of we die wel aankunnen en hoe we die zouden moeten aanpakken. Kun je een storm wel aanpakken of moeten we hem over ons heen laten razen?

We proberen oorzaken en gevolgen op te sporen, met als gevolg dat we groepen gaan veroordelen die wel eens de oorzaak zouden kunnen zijn. Er steken stemmen op over uitzetting, over het verminderen of stopzetten van ontwikkelingshulp, of hulp aan mensen die toch niet te helpen zijn. Het zijn stemmen die je verlammen, die de dreiging van de storm en een verlammende reactie daarop, laten toenemen.

Er steken ook stemmen op die zeggen dat het nu de tijd is om te laten zien dat we solidair moeten zijn met elkaar; dat we niet meer moeten denken in wij en zij; dat nu onze creativiteit echt wordt aangesproken; dat we kwaliteit kunnen leveren; nadenken over waar het echt om gaat.

Bij dreigende stormen staan er mensen op die oplossingen aanreiken.
Het is aan ons om die oplossingen te wegen, naar waarde te schatten en dat kost energie en tijd en een eerlijke afweging van binnen. Het is verleidelijk je af te stemmen op de stem die de angst in je aanspreekt, de angst voor het vreemde, de oorzaak van alle ellende. De stem die oorzaken buiten jou om legt, oorzaken die jij maar hebt te nemen. De stem die niet ziet hoezeer mensen misvormd kunnen raken, in de sjit kunnen komen zeggen we in spreektaal, door omstandigheden, maar die blind vaart op de koers van de angst die zegt te gaan voor veiligheid.

Er zijn stemmen die de angst erkennen er niet door verlamd raken maar juist in beweging. Ze kijken in de spiegel te kijken die vraagt , hoe zou jij als je - en vul dat zelf maar in - hoe zou jij dan willen dat ze met jou,of jouw kinderen in de storm zouden omgaan.

Bij Schoon GMS hebben ze een manier gevonden van hoe je dan met elkaar kunt omgaan:

  1. zien dat er letterlijk mensen kapot gaan aan de ellende waarin ze verzeild zijn geraakt.
  2. weten dat mag niet gebeuren, wij moeten naar mensen in de puree toegaan, hen zien en naar hen luisteren en samen bedenken wat we kunnen doen.
  3. samen een karwei aanpakken, dat geeft het plezier van het samen iets doen, de maatschappij gaat dan anders tegen ons gaat aankijken - namelijk: dat we geen werkschuw tuig zijn,dat we niet terugschrikken voor vieze karweitjes, dat we anders willen, uit de ellende,

Grote neveneffecten zijn dat

  • enige orde en regelmaat in je leven je overeind helpt,
  • dat er mensen zijn, begeleiders en ook lotgenoten die je kunt vertrouwen, zonder dat het heiligen zijn,
  • dat je samen dingen kunt doen waartoe je jezelf nooit in staat had geacht
  • dat de stad en de omwonenden niet blind zijn voor jullie inzet en goede wil
  • dat er een kleine beloning tegenover staat
  • dat je vertrouwen en zelfvertrouwen groeit
  • dat je zonder vertrouwen eigenlijk niet kunt leven

Een succesverhaal, dus? Ik denk het niet, of niet alleen; er is terugval, wantrouwen, ontmoediging, moeheid, storm soms, maar ook hoop, de mogelijkheid van een nieuw begin....

En nu naar het evangelieverhaal over de storm op het meer, met Jezus' en zijn leerlingen in de boot, Jezus slapend middenin de storm, wat moeten we met dit verhaal nu, de leiders van Schoon GMS hebben zelf wegen gezocht om de storm aan te kunnen, waarom zouden wij dat niet ook kunnen? Hebben we die God en die Jezus nog wel nodig?

Een boeiende vraag als je een zoeker bent. Je kunt hem afdoen die vraag met nee, dat helpt toch niet, laten zij, en daarmee wordt vaak bedoeld, de Overheid maar de problemen oplossen.

Het feit dat jullie hier zitten geeft aan dat je het zó niet wilt afdoen.

Het beroep dat een ander op jou doet daagt je uit die ervaring heeft een andere laag in jou aangeboord.

De begeleiders van Schoon GMS hebben het daardoor aangedurfd de jongeren met hun pan soep hebben het aangedurfd en zij hebben er wat voor in de plaats gekregen iets wat ze niet meer willen missen ondanks dat het niet moeiteloos gaat en het nooit alleen maar gemakkelijk is. Een van de jongeren die een keer mee geprikt heeft zegt: ‘ik zal nooit meer papier op de grond gooien.' Een andere zegt:' ik ben niet meer bang voor hen, het zijn net gewone mensen'

een van de GMS leden vertelde: er was een oude dame in het Loon

eerst knikte ze naar ons, toen maakte ze een praatje en toen ik er een tijdje niet was geweest kwam ze blij naar me toe en toen hebben we samen een dansje gemaakt, zomaar spontaan,

Voorbeelden van mensen die op het spoor gekomen zijn van waar het om gaat
Jezus is en kan altijd voorbeeld zijn van hoe je moet handelen op stormachtige momenten en tijden, jouw lot laat Hem niet onverschillig

Marcus en zijn gemeenschap hebben dat ervaren in de tijd dat de Romeinen en de Joden hen bedreigden, Marcus wil het ons laten ervaren in zijn verhalen.

Die verhalen vind ik het mooiste dat me is aangereikt.

Verhalen van hoop verteld en opgeschreven door mensen die altijd weer ook in de fout gingen en in een storm terecht kwamen

Door de hoop niet op te geven en er samen aan te gaan staan hebben zij de grootste stormen bedwongen, altijd weer.

Laten wij samen oefenen in hoe je moet openstellen voor hoop, zeker midden in een storm,

door te beseffen en te ervaren dat we elkaar nodig hebben, dat Jezus of God of dat Iets je niet kunt of wilt benoemen er dan bij is, nabij is, mee-draagt, je laat beseffen wat geluk is, Amen