Neem en eet

De eerste lezing (Spreuken) heeft het over de wijsheid.
Vrouwe Wijsheid.
Het doet me denken aan mijn grootmoeder: mémé.
Ze leeft eeuwig. Dat ben ik zeker.
Ze kookte de lekkerste soep van de hele wereld,…
En wij, kleine kinderen, maar eten.
Het kwam er altijd -zomaar-, recht uit de hemel.
De warmte, de gezelligheid, de aandacht die ze ons gaf, aten we mee op.
We verslonden ze met alle plezier.
Mémé: symbool van leven, van warmte, van gezelligheid,..
Nooit gedacht dat mémé moest koken / er tijd in steken,
Nooit gedacht dat ze ons constant in de gaten hield / zoals elke goede moeder,
Nooit gedacht dat wij zomaar een stuk van haar leven, haar tijd wegkaapten
én dat zij haar leven, haar tijd zomaar in ons stak.
Ze deed dat gewoon.
En wij namen en aten.
Na jaren van nemen en eten valt het op:
wat mémé deed, zit verweven in mijn vlees, in mijn bloed, in mijn vezels,...
Nemen en eten: brood, gezelligheid, leven,…

Wellicht bedoelde Johannes ook dit toen hij Jezus van zichzelf liet zeggen.
“Als gij mijn vlees niet eet
en mijn bloed niet drinkt,
hebt gij het leven niet in u.
Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt,
heeft eeuwig leven.”
We spreken erover, delen mee waar wij ‘samen in geloven:
De bijbel, Jezus verhaal én de verhalen waar Jezus van leefde,
beluisteren we, lezen we, vertellen we door aan elkaar.
We nemen en eten.
Het is er voor ons.
We halen er léven uit, ons léven, elke dag opnieuw.
We doen dit gewoon.
Enkele weken geleden,
bij het begin van de broodrede hoorden we hoe profeet Elisa
gaven voor YHWH aan mensen bedeelde.
-Gaven voor Gd- werden -gaven voor mensen-.
en nu een mens als gave van God.
Jezus, een mens, ons voorbeeld van geloven.
Neem en eet,
…of neem Hem in je op en verweef hem in je vlees en bloed,
en met de jaren valt het op:
ik word meer en meer een christen.
Dit wens ik iedereen van harte toe.