Ook zonder het vuurwerk en de rommel die we daar aan overhouden, zelfs zonder de oliebollen, de wijn of champagne, de jaarwisseling wordt in de alom tegenwoordige reclame duidelijk gemarkeerd: uitverkoop, sale, balansopruiming. Bedrijven doen dat trouwens meer dan eens per jaar: balans opmaken, opruimen en een nieuwe planning uitzetten. Die aanpak past natuurlijk in elke organisatie, elke gemeenschap, elke parochie en in ieders persoonlijk leven. Daar hoeft het niet per se eind december of begin januari voor te zijn; dat is maar een kwestie van samen afspreken op welk moment we de dingen nog eens even op een rijtje zetten. Die onbeschreven afspraak ligt er: de jaarwisseling.
We kijken even naar onze parochie, niet om wat getallen neer te zetten, want uit het verleden weten we dat grote getallen (wat ze in het bedrijfsleven omzet noemen) dikwijls omgekeerd evenredig waren aan de kwaliteit. Zeker in dit afgelopen jaar is het roer behoorlijk omgegooid met de bedoeling om goed koers te kunnen houden naar de toekomst. Dat had consequenties voor de parochie en voor mij persoonlijk. Er is nu een pastoor die nog slechts gedeeltelijk inzetbaar is, maar er is een pastoraatsgroep in het leven geroepen waarin pastor van de Laar voor beide jonge parochies de leiding heeft gekregen en mevrouw Jeanne van Hal specifiek voor onze Lidwinaparochie. De nauwere samenwerking tussen de werkgroepen van de beide parochies vindt gestaag voortgang en de mensen die deze groepen bemannen zijn zich nog meer bewust geworden van hun eigen verantwoordelijkheid. De zaterdagavonddienst is komen te vervallen opdat de zondagsviering nog meer bovenaan zou komen te staan in wat al eeuwen "de dag des Here" werd genoemd. Dat ging niet zonder pijn, ook niet bij de voorgangers. Maar het resultaat is wel dat die zondagsviering meer deelname heeft gekregen dan de zaterdag en zondag voorheen.
Dat brengt ons bij de toekomst waar we immers meer belang bij hebben. Mijn grotendeels terugtreden en met de jaren groeiende kwetsbaarheid heeft in het kerkbestuur de taak neergelegd om de pastorie en de daarbij behorende grond te verkopen, te meer omdat de Gemeente met herbestemmingen doende is. We hebben daar geen haast mee, maar als mij plotseling iets overkomt staat de tent leeg en dan hebben we een probleem dat niet in het belang van de parochie is, vandaar.
Bovendien past een huis als de huidige pastorie niet in de toekomstige organisatie.
Het kerkgebouw blijft kerkgebouw, laat daar geen twijfel over zijn, in wat voor setting dan ook. Wat de verre toekomst brengt weet natuurlijk geen mens, maar juist de betrokkenheid en deelname die er door het jaar en zeker in deze feestdagen zo overduidelijk is, dat veegt elke twijfel weg en meer dan dat. De pastorale bezitting zoals die nu is opgezet heeft een veel langere adem dan wanneer we alles bij het oude hadden gelaten. Er zijn en blijven in Best drie parochies en drie kerkgebouwen, ieder met een heel eigen karakter. De pastorale en vriendschappelijke samenwerking tussen de drie pastores verstevigt die mogelijkheid, maar vooral de deelname van parochianen zoals die nu is. Voor de duidelijkheid: Parochiaan is degene die deelneemt, waar hij of zij ook woont.
Wat ik u hier voor leg ziet er wat zakelijk uit misschien. Is het niet, want het past helemaal bij wat we in het evangelie van vandaag lazen, waarin Jezus zegt: "De tijd is rijp, Gods wereld is nabij, begin opnieuw". Dat doen we in de parochie en het is een goed idee voor ieder persoonlijk. Wat het nieuwe jaar gaat brengen hoeven we niet aan het toeval over te laten. Willen we bij de tijd blijven dan moeten we overgaan tot zelfmanagement, zelfbegeleiding, zelforganisatie en zelfsturing. Zo halen we die ideale godswereld dichterbij en daarnaast blijven we ons bewust van tekorten en onvermogen, want wij kunnen wel ons best doen, maar "aan Gods zegen is alles gelegen". Zowel de moed tot zelfmanagement als Gods zegen wens ik u en mijzelf toe, dus: een Gelukkig Nieuwjaar!