Wat is het toch fijn en leuk om te horen dat mensen je nodig hebben. Dat anderen aangeven, dat ze wel iets in je zien.. In de lezingen roept God Jona niet zomaar voor een klein klusje, maar om een hele stad te redden: Ninivé nog wel een grote stad en het gaat er echt niet goed. Maar God heeft wel vertrouwen in Jona en ziet het met hem wel zitten, al blijkt Jona toch echt wel zijn beperkingen te hebben een eindje verderop in het verhaal. En inderdaad: Jona gaat erop uit. Net zoals Andreas en Simon in het evangelie. God heeft een oogje op ze om niet meer te vissen naar vissen, maar naar mensen.
Er wordt zoveel gevraagd, want de lijst van net is nog maar heel beperkt. Ouderen worden gevraagd op de kleinkinderen te passen als de eigen kinderen volop in de weer zijn. Jongeren wordt gevraagd de pupillen te trainen en kinderen worden gevraagd om voor een heitje een karweitje te doen en Sponsortochten te lopen en kinderpostzegels te verkopen en nog veel meer… Mensen zien iets in jou en hebben je nodig net zoals God zelf een oogje op ons allemaal heeft en ons nodig heeft voor zijn droom van liefde, vrede en gerechtigheid. De samenleving heeft ons nodig, maar er wordt wel heel veel gevraagd. Een aantal jaren geleden leek het een stuk gemakkelijker. Er was een kerk en een kroeg en daartussen ergens voor de jeugd de scouting. Geld ophalen voor de kerk en met de jeugd de bossen in. De school… dat deed de bovenmeester. Maar nu in onze ingewikkelde maatschappij, waarin van alles speelt, wordt van alle kanten een beroep op ons gedaan. En zoals Jona geroepen wordt door God om Zijn Woord te spreken zo worden wij ook geroepen. En het is de levenskunst om goed te kiezen en om niet door de grote hoeveelheid van vragen lamgeslagen op de bank neer te ploffen en te blijven hangen in "Onderweg naar morgen en Goede tijden slechte tijden" verder zappend het leven door. Waar zeg je nu "Ja" tegen en waartegen "nee". Welke stem volgen we en is door al die stemmen heen ook de stem van God te verstaan?
Een mens kan niet alles en gelukkig hoeft dat ook niet, maar we worden wel uitgedaagd door God zelf en door Zijn mensen. Als het verhaal van Jona vandaag afgelopen lijkt te zijn, gaat het nog verder… dan begint het eigenlijk pas. Als we "ja" hebben gezegd, dan moeten we ook echt de handen uit de mouwen steken, de tijd investeren, het steentje bijdragen. De waarden, die leven in onszelf daadwerkelijk ten uitvoer brengen. Een hele klus, maar geroepen door God die vanaf het begin al een oogje op ons heeft en door Zijn mensen die zich voor anderen willen inzetten ook een mooi karwei. Zet 'm maar op met hart en ziel. Amen.