Tweeëndertigste zondag door het jaar (2003)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 213 niet laden

Elia had koning Achab de waarheid gezegd en als straf of als zo men wil als bewijs voor de juistheid van zijn profetie had hij droogte aangekondigd. Dat beviel natuurlijk niet; hij moet van de Heer wijken en hij vlucht naar de woestijn. Maar als de beek waaruit hij moet drinken ook is opgedroogd, stuurt de Heer hem naar Serafat, waar Hij aan een weduwe opdracht heeft gegeven voor hem te zorgen. Typisch, een weduwe, iemand die eenzaamheid kent, die van zorgen weet; misschien kun je ook nog zeggen dat zij trouw is, zoals de profeet trouw is aan Gods woord, zoals de Heer trouw is aan zijn volk.

Elia vraagt haar om in zijn kruik - zijn veldfles zouden wij zeggen - wat water te doen. Komt hier niet een beeld naar boven dat Johannes eeuwen later beschrijft: Jezus en de Samaritaanse bij de bron van Jacob? 'Geef mij wat te drinken'. Dat Elia vraagt past in de joodse sfeer van bedienen: een dienaar/dienares bedient de meerdere, maar hier is net als bij Jezus en de Samaritaanse meer aan de hand. Het gaat niet alleen om dorst lessen opdat de profeet zijn werk kan blijven doen maar ook als een opstap naar meer.

Als de weduwe zonder tegenwoord aan zijn verzoek voldoet, maakt Elia het probleem: ook nog wat te eten. Dan weert de arme zich en legt de keus op tafel: of mijn zoon en ik of u. Zij plaatst de waarachtigheid van haar bewering niet onder haar eigen God maar onder de God van de profeet: "Zowaar de Heer, úw God, leeft ... ". Haar keus is wel duidelijk: vraag me dit niet. Dan komt het woord van de Heer, onder Wiens waarheid zij haar uitspraak plaatst: "Vrees niet". Nu niet bang zijn, nu je eigenlijk voor de hongerdood staat! Dat is nogal wat. Zelfs als de Heer dat zegt. Maar Elia vervolgt: doe maar wat ik zeg en dan zult u en uw zoon voor altijd eten.

Je kunt bedenken dat Elia het eerst wil eten omdat hij als profeet de meerdere is, je kunt ook zeggen dat de vrouw door inderdaad hem eerst te geven dat woord van de profeet als het woord van de Heer erkent. De Heer die altijd trouw is, die hongerigen brood geeft, weduwen en wezen bijstaat, zoals we gezongen/gebeden hebben in de tussenzang. Ook zij vindt haar heil en geborgenheid bij de Heer, zij leeft met Hem.

 

Jezus waarschuwt voor dié schriftgeleerden die graag vooraan willen staan, zich willen doen gelden. Dat zijn geen Schrift-mensen; dié leven volgens het woord van JHWH, die luisteren en zijn bezorgd voor anderen, die kunnen feesten omdat ze gelukkig zijn met de Naam van JHWH. Mensen die zich zo nodig moeten laten gelden, zijn alleen bekommerd om zichzelf; die horen niet en willen het laatste stukje brood voor zich hebben. Om nog maar helemaal te zwijgen van mensen die de woning opeten waarin de weduwe zich nog veilig voelt. Die mensen leven niet met God. Die maken zijn Naam niet waar, JHWH, Híj is er voor Zijn volk, Híj maakt gevangenen vrij, opent de ogen van blinden, Híj neemt het voor onderdrukten op.

Jezus grijpt een praktisch situatie aan om duidelijk te maken wat hij bedoelt. Bij de offerkist ziet hij hoe Joden geld geven opdat de goede zaak van JHWH voortgang kan blijven vinden. Veel rijken gooien er veel in. Heel goed. Zij geven wat ze kunnen missen. Maar dan komt die weduwe die er haar laatste geld in doet, heel haar levensonderhoud. Zij geeft wat ze wil missen. Zij leeft met heel haar leven voor de goede zaak van JHWH. Zonder het te weten plaatst zij zichzelf op de voorgrond als Schrift-mens. Dat ziet Jezus. Dat herkent hij. En beveelt haar bij zijn volgelingen aan.

 

Ik hoop dat e.e.a. ook jongeren aan spreekt. Het is best wel verleidelijk om je te manifesteren, om stoer te doen; soms heb je dat een beetje nodig om je te handhaven. Het ziet ook goed uit als je opkomt voor een hulpbehoevende. Maar dan ligt er meteen de vraag: waaróm doe je dat? Is het meer je ego of probeer je het te doen omwille van JHWH, om Hem die voor Zijn mensen zorgt. Als je het probeert te doen omwille van die Naam, trek je dan op aan Jezus van Nazaret. Hij deed het ook.

 

"Vrees niet", probeer een Schrift-mens te zijn, voor JHWH te leven. Zullen we ons daarvoor even tijd gunnen?