De profeet en de vrouw

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Twee vrouwen treden op in de lezingen vandaag. Twee weduwen. Toch zijn het niet zomaar vrouwen of zomaar weduwen. Zij dienen een grote zaak. Zij dienen de zaak van een profeet: van Elia en van Jezus. Als je het eng verstaat, is dat zeer antifeministisch. Wat blijkbaar ten strengste verboden is vandaag! De vrouw is zo gezien slechts goed indien ze een mannelijke profeet dient. Moderne mensen ergeren zich daaraan. Zo gesteld hebben ze gelijk. Toch verhindert dit ons om de oude verhalen in hun diepe betekenis te lezen. Indien we ons laten traumatiseren door de tweederangsrol die de vrouw speelt in beide verhalen, ontgaat het ons hoezeer de vrouw de eerste rol speelt. We missen zeer veel als we hun ‘profetische' bijdrage niet onderkennen.

Neem nu de weduwe van Sarepta. Ze leefde ten tijde van koning Achab, koningin Jesabel en de profeet Elia. Deze geschiedkundige omstandigheid is niet zonder enig belang. Jesabel wilde immers een nieuwe godsdienst: een godsdienst van de vruchtbaarheid. Helemaal tegen de zin van de profeet Elia. Die stond voor een geloof waarin God met mensen geschiedenis wil maken, tot vreugde van de mensen. In het successchema van Jesabel kon die arme weduwe geen enkele rol spelen: ze had namelijk niets te bieden. In het schema van de profeet mocht ze wel een rol spelen... met bijna niemendal. Om te geven moet je geen overvloed hebben. Wat zingt het lied ook weer over Suzanne? Ze gaf een pepermuntje, ze gaf graag iets tastbaars. Welnu, het is precies de arme die het slachtoffer was van Jesabels ideologie. Ze diende dan maar de profeet met een handvol meel en een beetje olie in de kruik. Op dat gebaar daalt de profetische zegen neer: ‘De pot met meel raakt niet leeg en de kruik met olie niet uitgeput.' Dat is een groot geheim. Eens heb ik zelf in de brousse van Congo heerlijk kip gegeten. Ze hadden slechts dat. Ik was beschaamd en... gesterkt.

Neem nu eens die andere weduwe in het evangelie van Marcus. Zij wist ook dat bijna niets nog altijd vermenigvuldigd kan worden. Gevende mensen weten dat met te geven de bodem van hun bestaan niet bloot ligt. Dat is een curieuze logica. De logica van de bange blanke man is anders. Hij is van oordeel dat alleen degene die veel heeft, veel kan geven. Toch is het net deze ideologie die de arme arm maakt en arm houdt. Op dat punt is het ‘katholieke' westen heel, heel primitief. Van logica gesproken.

Inderdaad, van logica gesproken. Wie dient nu echt de zaak van het Rijk Gods? Waardoor wordt een mens het meest gezegend. Met een rijk cadeau dat veel kost, of met het pepermuntje van Suzanne? Wie van de twee ontvangt het loon van de profeet? De twee weduwen behoren ook tot de gilde der profeten. Zij spreken de taal van de profeten... met hun handen, met hun vijf broodjes en hun twee vissen. De ene vrouw is dus de andere niet. Jesabel was met een groot aquarium vol goudvissen nog niet tevreden. En ze had haar paleis met gala uitgerust dankzij de onteigening van de kleine akkers van kleine mensen. Het echte feminisme wordt niet bevorderd door vrouwen die niemand ontzien. Het is beter gediend met mensen die niet veel te bieden hebben.

Hun gaven zijn goud waard.