We spreken over machthebbers en over gezagsdragers. Ik ben me bij het lezen van het evangelie voor vandaag en de commentaren daarop gaan afvragen of onze woordenschat toevallig of bewust twee woorden voorziet voor wat eigenlijk het zelfde lijkt.
Die bedenking kwam bij me op bij het zinnetje waarmee Marcus weergeeft hoe het volk reageert op Jezus' optreden wanneer ze zien hoe Hij een man bevrijdt van wat hem al zijn hele leven geketend hield.
Zoiets hebben de omstanders nooit eerder gezien. Ze wijzen Jezus niet aan als iemand die macht vertoont, maar zien Hem als iemand die een nieuwe leer brengt en die met gezag spreekt.
De onreine geest die de zieke man in zijn macht houdt, wordt zonder machtsvertoon weggestuurd.
Dat Jezus met gezag spreekt, vloeit voort uit Zijn authentieke optreden: Hij is trouw aan Zijn zending, eerlijk met zichzelf, oprecht bezorgd om wie hulp nodig hebben.
Zonder pretentie durf ik te stellen dat wij - als kleine mens - geroepen worden om authentiek ons christen-zijn te beleven: onvervalst, zonder bijbedoelingen, zuiver.
Onze omgeving is daar gevoelig voor.