7e zondag door het jaar (2009)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 477 niet laden

WELKOM

Een dak wordt gesloopt, een verlamde man ligt ineens voor de voeten van Jezus en ten overstaan van de schriftgeleerden klinken woorden die alleen uit de mond van God kunnen komen: je zonden zijn je vergeven.
Het blijkt dat deze woorden inderdaad van God komen, want deze woorden bevrijden en genezen: de lamme kan weer opstaan en zijn leven hervatten.
Wij mogen ook hier het Woord van God horen en verstaan. Ook voor hen die aarzelen en twijfelen wordt dat woord gesproken. Laat hier niemand belemmerd worden door wie of wat dan ook, door welke gebeurtenis of crisis dan ook. God zet zijn deur open opdat de mens Hem kan ontmoeten. Christus die de deur is brengt ons bij de Vader die de bron van leven en vergeving is. Mogen wij hier uit die bron putten

HOMILIE

De lamme doet er gedurende het hele evangelieverhaal het zwijgen toe. Hij is volkomen passief. Zijn verlamdheid is extreem. Hij kan niet bij Jezus komen omdat anderen in de weg staan en hem geen ruimte laten. Hij is zo verlamd dat het lijkt dat hij niet meer kan geloven. Hij heeft zich volkomen overgeleverd aan de vrienden die hem dragen. Het is hun geloof dat hem draagt en dat hem tot aan de voeten van Jezus brengt. Jezus vraagt niets van hem maar ziet het geloof van de vrienden die hem dragen.
Ook de mensen die zich in het huis verdringen, lijken verlamd. Zij kunnen geen ruimte maken voor iemand anders. Het is een onbeweeglijke massa mensen die de deur blokkeert: niemand kan meer naar binnen en zo kan de liefde van Christus ook niet meer naar buiten. De talrijke toehoorders voor de deur vormen het tegendeel van de vier vrienden van de verlamde die inventief en daadkrachtig een oplossing bedenken voor hun wanhopige vriend. Deze omstanders willen hun eigen mening toetsen aan wat zij zien en meemaken. Maar aan het einde worden zij toch geraakt door wat er gebeurt en komen in beweging wanneer ze God loven en verheerlijken.
Niet iedereen is met goede bedoelingen gekomen. Er zijn ook schriftgeleerden die Jezus willen pakken op godslasterlijke uitspraken. Zij luisteren niet echt maar willen weten of Jezus binnen de kaders van hun opvattingen blijft. Ook zij zijn verlamd, maar zij hebben geen vrienden die hen dragen. Het wordt uit het verhaal niet duidelijk of zij van hun verlamming bevrijd worden en met de menigte uitbarsten in jubel. Aan het einde van het evangelie wanneer Jezus door de schriftgeleerden wordt aangeklaagd en veroordeeld, blijkt dat hun verlamming is gebleven.
Gedragen worden door anderen is een heilzame ervaring. Het is niet eenvoudig om hulp van anderen te ontvangen. Mensen wachten vaak tot het uiterste voordat zij hulp accepteren. Hoe de verlamde heeft gereageerd op het idee van de vier vrienden om het dak op te gaan, het dak te slopen en op die manier bij Jezus te komen, weten we niet. We kunnen ons wel voorstellen dat de vrienden het laatste redmiddel zijn voor de verlamde.
Dat hij gedragen wordt betekent ook dat de verlamde voor de vrienden veel waard is. Zodra de vrienden het bed opnemen en naar Jezus willen brengen, beseft de verlamde dat het de liefde is die de vrienden helpt om hem te dragen en zich al deze moeite voor hem te getroosten. In deze liefde ligt de vergeving al besloten. Wie de ander kan dragen en kan verdragen, kan ook zijn schulden vergeven. In het Hebreeuws horen deze woorden bij elkaar: dragen, verdragen opheffen en vergeven: deze woorden hebben dezelfde kern. Als je iemand draagt, verdraag je ook zijn fouten. Wanneer je de fouten verdraagt, kun je zo ook vergeven. Zo draagt Christus de zonden van de wereld, van heel de mensheid en Hij is degene die de zonden kan opheffen en vergeven.
Het is de kerkgemeenschap die als het ware bij Jezus wordt gebracht en die vraagt om nieuw leven, nieuwe vitaliteit, vergeving van de fouten van het verleden. Deze kerkgemeenschap wordt door vier vrienden gedragen. Ons kerkgebouw wordt door vier pilaren gedragen: de vier pilaren die centraal staan in de kruising van onze kerk, staan symbool voor de vier evangelisten en de vier grote profeten van het oude testament. Zij staan op de muren van het transept afgebeeld als degenen die de kerkgemeenschap bij Jezus brengen. Daarom hoeft de kerk zich eigenlijk nooit verlamd te voelen, in het besef dat zij door de vrienden van het evangelie wordt gedragen en dus altijd weer de weg naar Jezus zal weten te vinden. Vertrouwen op de vier vrienden, op de evangelisten en de profeten is voor de kerk van levensbelang.
Ook voor de samenleving is het van belang. Deze voelt zich momenteel verlamd en uit alle macht wordt eraan getrokken om haar in beweging te krijgen. Het zal echter niet lukken wanneer zij niet de goede vrienden weet te vinden om haar te dragen. Wie kunnen de vier vrienden zijn die de samenleving kunnen dragen? Bij het viertal kunnen we denken aan de vier kardinale deugden die ons handelen een richting geven. In de huidige omstandigheden kunnen die ons inspireren: matigheid, gerechtigheid, voorzichtigheid en kracht kunnen ons helpen om de samenleving te dragen.
Wanneer de samenleving zich laat dragen door de vier deugden, is het Christus zelf die de samenleving zal dragen en op die manier de zonden verdraagt en daarmee opheft en vergeeft. De mensheid kan zichzelf niet dragen, maar moet zich laten dragen. Zo moet de samenleving zich ook laten dragen en inspireren door een boodschap die sterker is dan zijzelf. Op de drempel van de veertigdagentijd kunnen deze vier deugden, matigheid, gerechtigheid, voorzichtigheid en kracht ons inspireren om de vasten inhoud te geven. Deze deugden die worden door onze traditie gekoesterd en kunnen onze samenleving dragen.
Mogen wij onze opdracht waarmaken om onze kerk en onze samenleving te dragen met hulp van de deugden die de evangelisten ons aanreiken. Zo kunnen wij de vrienden zijn voor de samenleving wanneer die zich verlamd voelt.
Amen