5e zondag van de Vasten (2006)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 554 niet laden
Zo meteen luisteren we naar het evangelie van Johannes. Johannes verhaalt over Jezus' laatste optreden dat tegelijkertijd naar ‘het uur van de waarheid'verwijst. Jezus legt uit, aan wie het maar wil horen, of misschien is inzien hier een betere term, hij legt uit aan zijn volgelingen en aan buitenstaanders dat Hij moet sterven als die Hij dienaar wil zijn. Jezus wil dienaar zijn, opkomen voor elk mens die onrechtvaardig behandeld wordt, Hij wil aan de wereld laten zien dat Hij bereid is Zijn leven te geven. Aan het kruis zal Hij voorbeeld zijn van liefde tot het uiterste.

"Met het oog op dit uur ben ik gekomen" zegt Jezus, als dit beslissende uur niet gekomen zou zijn dan was Mijn komst zinloos geweest...
"Nu is het zover, mijn ziel is ontsteld", op zo'n moment is Jezus mens van vlees en bloed, herkenbaar en tastbaar voor ons, niets menselijks is Hem vreemd..
Hij is van stuk gebracht, bang of Hij de krachtproef kan doorstaan. Hij beseft pijnlijk duidelijk dat er aan zijn lijden geen ontkomen aan is. Zal ik dan zeggen:
zegt Hij "Vader red Mij uit dit uur?"

Het is zo'n ontroerend en herkenbaar beeld...vroeg of laat ondervinden we het allemaal aan den lijve...het moment waarop je door het lijden heen moet,
als je vader of moeder ongeneeslijk ziek is, of je partner, je kind, vriend, vriendin of het meest ingrijpende misschien jijzelf...
Momenten waarop je niets meer kunt doen, met lege handen staat en alleen nog maar kunt laten gebeuren...erop vertrouwend dat Iets of Iemand hem of haar of jou opneemt "omhoog heft" staat er letterlijk .. is dat het? omhoog geheven worden, wat gebeurt er op het moment dat je omhoog geheven wordt

Jezus en alle mensen moeten door het lijden heen, het lijden zou een deur naar
Leven zijn, ga je niet door die deur heen, ...dan gaat het leven verloren,
Johannes gebruikt het bekende beeld van de graankorrel die, wil hij tarwe voortbrengen, zelf zal moeten sterven... 't is het beeld dat bij een uitvaart vaak gebruikt wordt...en dat in veel liederen bezongen wordt "wie als een God wil leven hier op aarde, Hij moet de weg van alle zaad en zo vindt Hij genade...

Herkent u het moment waarop de nood het hoogst lijkt, de redding tegelijkertijd nabij is? Is dit het moment waarop je van harte kunt zeggen: niet mijn maar Uw wil geschiede, het moment waarop je je over geeft aan iets dat groter is dan jij,
het moment waarop het hoogte en dieptepunt samenvallen, het snijvlak van het kruis, op zo'n moment komt er een lichtstraal, een stem, een antwoord, een aanraking, dat een aanvaarden mogelijk maakt, de theologie kent daar het mooie woord ' genade' voor,
genade verandert je leven, je aanvoelen, je zien, je pijn,
genade werd ons in het hart gegrift, in het nieuwe altijddurende verbond tussen God en mens
een van harte erkennen dat je net als Hij omhooggeheven moet worden, weg van de aarde, om te zien, dat je, je kruis op je moeten nemen, om te ervaren wat leven is... vernietiging en verheerlijking samen, alleen zo kunnen wij de omgekeerde wereld worden waar we in ons beleidsstuk hardop over hebben gedroomd ...

Amen