Het was een riskante onderneming. Ze hadden gehoord dat er soldaten bij het graf op wacht stonden. Ze hadden zelfs niet voldoende voorzorgsmaatregelen getroffen. Onderweg begonnen ze zich pas af te vragen wie de steen voor het graf weg zou kunnen rollen.
Een probleem dat zichzelf oploste. Toen ze bij het graf kwamen was die steen al weggerold. Het graf was open, en ze troffen in het graf een jongeman in een wit kleed, die hun vertelde dat Jezus verrezen was, en die hen er aan herinnerde waar ze hem zouden kunnen ontmoeten.
Die persoon in het wit is een teken van het nieuwe leven dat ons met Pasen gegeven werd. Zijn al onze dopelingen niet nog steeds in datzelfde wit gekleed?
De eerste reactie van die vrouwen was paniek. Ze renden het graf uit, en volgens Marcus vertelden ze Jezus' leerlingen niet eens wat hun overkomen was. Het was allemaal veel te nieuw voor hen. Het kwam aan als een schok.
Het was pas later toen ze begrepen wat er gebeurd was dat ze hun geloof en hoop op voelden leven. Het vernieuwde hun leven. Zoals Jezus door de muren van zijn grafbrak, braken zij door de muren van hun oude levens. Het verrezen leven van Jezus opende een heel nieuwe wereld voor hen. Geen wonder dat hun eerste reactie die van angst was. Wie is er niet bang voor zo'n radicale verandering? Maar die angst sloeg om in vreugde, een vreugde die hun levens veranderde. Alles veranderde, hun bidden, hun relaties, hun levens.
En dat is hoe het allemaal begon!