Blijven dromen

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Spontaan denk ik aan één van onze zangers: 'blijven drijven...' Nee, ik ken die Baruch niet. Hij is één van onze vele dromers, één van onze vele visiemensen. Dat is ongeveer alles wat ik ervan weet. Als ik in mijn documentatie kijk, dan zie ik voor mij één van de vele mensen die over hoop spraken als alles hopeloos was. Dat is het eigene van een profeet. Het doet ons goed eens naar hem te luisteren.

Wie is die Baruch? Een 'kleine' profeet, zoals dat in de Schriften heet, maar wel iemand die geschreven heeft in Babylonië, op de plaats van de ballingschap zelf. Hij weet dus wat het is gedeporteerd te zijn en ver van huis. Anderzijds was hij de man die contact hield met Jeruzalem, met het thuisland. Hij overtuigt de mensen aan de twee oevers: Jeruzalem wordt geïnformeerd over de ballingschap en de ballingen worden letterlijk en figuurlijk 'op de hoogte' gehouden van Jeruzalem. Hij is een pendelaar, een bode over en weer. Hij leeft tussen droom en werkelijkheid. Hij draagt ze allebei in zich. En hij gelooft in de overwinning van de droom. Daarvoor is hij profeet. Hij kan het dromen niet laten. Het is zijn kracht: de kracht die hém overeind houdt, maar ook de kracht die zijn volk overeind houdt.

Zijn droom staat hier uitgetekend met vier sterke sleutel-woorden: vrede door gerechtigheid en heerlijkheid door vroomheid. Een dromer dus die niet fantaseert, maar een dromer die een uitweg toont. Een feilloze uitweg. Hoe zwart de ellende ook is van een volk in den vreemde, het zal het einde zien van de ellende als het maar taai gelooft in vrede, die er zeker zal komen. Als het maar blijft geloven in heerlijkheid, als het de weg wil gaan van vroomheid.

We kunnen vallen over de inhoud van deze vier woorden. We kunnen ze bestuderen - en dat zijn ze zeker waard - maar er gaat onbetwistbaar een kracht van uit. Geef mensen een groot visioen en ze zullen wachten, vechten, verduren, verbijten. Ze zullen overleven!

Eigenlijk zegt deze man maar één ding: de moraliteit is sterker dan de verdrukking. Als een volk ontaardt omdat het geen visie meer heeft, zal de verdrukking het laatste zijn en daarin zal het ten onder gaan.

Zo worden wij uitgenodigd om naar Kerstmis toe te gaan. Het is dan wel eventjes Kerstmis anders. Het is Kerstmis als belofte van nieuw leven. Minder Kerstmis als geboorte van een kind, minder Kerstmis als herdenking van een geboorte. Het is eerder een oproep om naar dit feest toe te leven als naar een uiteindelijke overwinning op alles wat de mens klein maakt en klein houdt.

Wie vernederd wordt vandaag, zal ooit verheerlijkt worden! Kerstmis zal het grote teken zijn van hoop!

Eigenlijk zegt die man: er is toekomst, nieuw leven als vrede bevochten wordt door gerechtigheid, als glorie onderbouwd wordt door de stille ernst van de vroomheid.