3e zondag van de advent C

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

De vreugde waartoe deze zondag oproept spreekt voor zichzelf: de Christus zal geboren worden, Kerstmis nadert, 'verheug u', 'gaudete'! De verwachting leeft en groeit. De blijde verwachting. 'Omdat het volk vol verwachting was...', schrijft Lucas vandaag, 'en iedereen zich aangaande Johannes de vraag stelde, of hij niet de Messias zou zijn.'

Het is niet het gemis dat blij stemt. Natuurlijk niet. Iets of iemand missen stemt niet blij. Maar ook niet iets of iemand hebben. De verwachting zelf stemt blij, om met wat we zullen hebben, met wie we zullen zijn, iets te doen, te ondernemen, te beleven. Pas heeft Paulus geschreven: 'Verheug u in de Heer te allen tijde', of hij voegt eraan toe: 'Laat al uw wensen bij God bekend worden.' Hij spreekt niet van de vreugde van het missen of het hebben, maar van de vreugde van het wensen. Wie alles heeft, wie verzadigd is, of wie niemand heeft met wie hij van zijn wensen kan spreken, die is nooit blijde in verwachting. Voor hem is het leven nooit advent.

Hij verwachte geen Messias. Hij verwacht geen Kind, dat zijn leven vernieuwt. Hij verwacht geen Profeet, die hem iets zegt van Godswege. Hij verwacht geen Leraar, die hem verder brengt dan zijn eigen wijsheid. Hij verwacht geen genadige Rechter, die hem zijn goed en kwaad voor ogen houdt, die blij is om het goed dat hij doet en die wat hij verkeerd doet kan vergeven. Hij verwacht Messias noch voorloper. Hij verwacht niemand of niets. Hoe zou hij de kracht van God verwachten, de zegeningen van de Geest, de overvloed van de genade bij de geboorte van een Kind, bij de wedergeboorte van een heel volk? Verwachting is blijdschap. Verwachting is advent. Verwachting is het leven zelf.

De vreugden om een nieuwe geboorte, van de meisjes die dansen als een vriendin trouwt, van een overwinningslied na een strijd, van een oogstlied of een wijnlied, juichkreten op het leven, op de ruimte om iets te doen, om iets te laten groeien en op te voeden, breken uit na arbeid en voorbereiding van mensen die veel verwacht hebben. Zo spreken onze Boeken, zo vertelt onze geschiedenis, zo zingen onze psalmen. 'Die zaaien in tranen oogsten met gejuich'! Het zijn zij die veel verwachten die zaaien, ook vertwijfeld en in tranen, omdat zij ooit weer zullen zingen.

Het zijn de kleine lieden en de profeten die het voor hen opnemen. Het is Sefanja die Sion tot vreugde oproept en Israël tot blijdschap van hart, ook als de Assyriërs het land teisteren, in het Noorden en het Oosten, ook als Egypte in het Zuiden dreigt, ook als de Scythen het Westen bezetten.

Het is Johannes de Doper, die bekering predikt, ook als de leiders van Jeruzalem zwelgen in politieke en religieuze waan.

Het is Lucas die vertelt wat ook eenvoudige lieden moesten doen, 'mensen', 'tollenaars' en 'soldaten', ook al was hun hart altijd bereid om hun 'dubbele kleding' te behouden, om 'méér' te 'vragen dan' was 'vastgesteld', ook al wilden ze 'plunderen' en 'afpersen'.

Het is Paulus die Filippi oproept om 'de vrede van God' te zoeken, 'die alle begrip te boven gaat', ook al werden de christenen door Rome verdacht en door Jeruzalem vervolgd.

Tarwe en kaf maken geen brood. Verwachting en vervulling zijn één, zoals zuivering en viering, zoals advent en Kerstmis. 'Verheug u te allen tijde.'