Het evangelie van vandaag is zo duidelijk dat er weinig uitleg nodig is. Dat neemt niet weg dat de realiteit waarover Jezus het heeft na twintig eeuwen nog steeds bestaat. Ook al zouden we er diep van overtuigd moeten zijn dat alle mensen gelijkwaardig zijn, toch delen wij – bewust of onbewust - mensen vaak op in verschillende categorieën. Zo zijn er in alle tijden deftige katholieken geweest die deze Jezus misschien wel sympathiek vinden, maar die net als gastheer Simon toch vinden dat Jezus zich beter niet bezig houdt met vrouwen van licht allooi. Het zijn mensen die vinden dat gelovigen alleen maar deftige mensen kunnen zijn, er moet volgens hen vooral aan de reputatie van de Kerk gedacht worden. Voor hen is het toelaten van mensen met een andere “levensstijl” gevaarlijk. Het gaat hier uiteraard om bepaalde gelovigen, anderen hebben dat minder en er zijn ook buiten de Kerk mensen die zo denken en handelen. Het gebeurt dus ook vandaag nog, merk op dat Jezus Simon niet veroordeelt. Hij probeert uit te leggen dat niet wat mensen gedaan of gezegd hebben belangrijk is. Belangrijk is hoe zij omgaan met Jezus. De vrouw heeft blijkbaar verkeerde dingen gedaan, maar ze weent tranen van spijt. Eigenlijk doet ze alles om de perfecte gastvrouw te zijn voor Jezus. Ze wil Jezus echt ontmoeten, ze wil een nieuwe start nemen in haar leven en hoopt dat Jezus haar die kan geven. En Jezus geeft haar die kans.
Keren we terug naar onze tijd. Hoe welkom is Jezus in ons leven? Hoe verwelkomen we Jezus in ons leven? Denkend aan de tekst over het laatste oordeel kunnen we daar van maken: hoe welkom zijn de “onaanzienlijksten” in ons leven? Hoe verwelkomen we “de minsten der Mijnen” in ons leven? Voelen wij ons bijvoorbeeld “betere” mensen dan mensen die getekend zijn door tegenslagen in het leven, ook al vinden wij misschien – terecht of onterecht – dat ze er zelf oorzaak van zijn? Indien dat het geval is, dan zullen wij die mensen nooit echt kunnen verwelkomen in ons leven omdat we er neerbuigend naar kijken: de goede gaat de sukkelaar eens helpen. Jezus echt welkom heten in ons leven betekent eerst en vooral dat we alle mensen gelijkwaardig vinden en dat wij ons dus niet beter moeten voelen dan gelijk wie. Dat is helaas nog altijd niet zo. Wij leven in een land waar mensen gestraft kunnen worden als ze anderen discrimineren op basis van ras, geslacht of geaardheid. Het feit dat daarover een wet bestaat is een duidelijk bewijs dat veel mensen niet alle mensen gelijkwaardig vinden. Ook de Kerk moet opletten dat ze in haar spreken niet vanuit gaat dat ze beter is dan de mensen tot wie ze zich richt. Ik denk dat onze paus zich daar bewust van is, nu de rest nog.
Maar betekent ieder mens als je gelijke zien dan ook dat je mensen van wie je zeker bent dat ze een verkeerde levensstijl hebben moet toelaten in je leven, in de gemeenschap? Volgens Jezus wel. Hij is er van overtuigd dat enkel liefde mensen kan veranderen. Geen enkel mens kan iets geven wat hij niet heeft. Mensen die door omstandigheden nog nooit echte liefde hebben mogen ervaren, kunnen die moeilijk geven, op enkele uitzonderingen na. Het is aan de Kerk om hen welkom te heten, hen lief te hebben.
Misschien denkt u nu dat ik de hele tijd over de anderen heb die hun leven moeten beteren. Als dat zo is, dan zijn we weer bezig met onszelf beter te vinden dan de anderen. Of het zo is of niet, wil ik nu nog in het midden laten, die manier van denken is in ieder geval niet bevorderlijk. Wij maken toch ook fouten in ons leven? Wel, Jezus laat ons vandaag weten dat Hij ook voor ons Blijde Boodschap is, Hij wil dat zijn voor iedereen. Het is misschien eenvoudig om ons te identificeren met Simon, dat zal in bepaalde gevallen wel kloppen, maar de meesten van ons zijn ook wel eens Maria Magdalena die dingen gedaan of gezegd heeft die niet kunnen. Met wie we ons ook identificeren, het gaat er om dat we Jezus welgemeend welkom heten in ons leven, pas dan kan Hij de Blijde Boodschap worden in ons hart.