Evangelieprikje 2016

Er overvalt mij enige schaamte als ik het evangelie van vandaag lees. Jezus bidt er voor eenheid tussen zijn volgelingen, in Zijn spoor hebben duizenden christenen er ook al voor gebeden, maar die eenheid is er nog steeds niet. Dat is des te jammer als we beseffen dat velen ook meer gedaan hebben dan bidden, sommigen hebben er hun levenswerk van gemaakt om christenen weer dichter bij elkaar te brengen. En het eerste wat we met dit evangelie misschien kunnen doen is het gebed tot het onze maken en te blijven bidden voor eenheid onder de christenen. Maar het leven van Jezus toont ons dat Zijn bidden meer is dan ergens in het verborgene enkele vrome woorden prevelen. Spreken, handelen en bidden vormen een eenheid in het leven van Jezus. Bij ons lijken onze woorden en daden soms niet te passen bij het gebed dat we uitgesproken hebben. Er is dus nog wat werk aan de winkel om te groeien tot een authentiek gebed.

De eenheid waar Jezus het over heeft, is geen oppervlakkige eenheid. Jezus vergelijkt het met de eenheid tussen Hem en God. Die eenheid is zo diep dat wij in onze geloofsbelijdenis zeggen dat ze één zijn, dat ze als uit één mond spreken. Het wil eigenlijk zeggen dat we God aan het werk zien als Jezus handelt. In Jezus” spreken en handelen mogen we God horen en zien. Die eenheid onder christenen is er nog niet meteen. Hoe kunnen we er aan werken? Eerst en vooral door de band met God en Jezus aan te scherpen. Eenheid onder christenen kan er alleen maar komen als we onze manier van leven delen met elkaar. Hoe kunnen wij ons spreken en handelen op elkaar afstemmen? Dat is eigenlijk heel eenvoudig: door te kijken naar wat ons verbindt nl. ons geloof in God en Jezus.
Door steeds meer te doen wat het evangelie ons vraagt, zal de eenheid als vanzelf groeien. Dat lijkt logisch, maar er zijn enkele kapers op de kust. Het evangelie kan je op verschillende manieren lezen, neem daarbij nog de altijd opduikende verleiders van macht, bezit en succes en je hebt de perfecte mix om tot conflicten te komen. Het zal er op aan komen te komen tot een lezing van het evangelie die tot de kern van de zaak komt en ons niet te laten verleiden door de bekoringen die op ons afkomen. Werk aan de winkel dus ... Want Jezus herhaalt nog eens dat mensen aan ons zouden moeten zien dat we christenen zijn. Ook vandaag is liefde weer het kernwoord. De liefde die Jezus in beweging zette, moet ook ons in beweging zetten. Die liefde moet onze milieuvriendelijke energie worden om te werken aan een wereld waar alle mensen op een menswaardige manier kunnen leven.

Naast de inhoud leert dit evangelie ons ook iets over hoe Jezus bidden ziet. Is het u ook opgevallen dat Hij iet bidt voor zichzelf? Jezus bidt voor ons, die proberen zijn volgelingen te zijn. Hebben wij voldoende liefde in ons hart om ook tot zo’n edele manier van bidden te komen? Kunnen wij in ons bidden loskomen van al onze dagelijkse beslommeringen en zorgen en ons gebed ombuigen tot een daad van naastenliefde? Ik weet wel, we hebben allemaal veel zorgen en in ons bidden denken we eerst en vooral aan onszelf. We hoeven ons daar niet voor te schamen, Jezus heeft in Getsmane ook voor zichzelf gebeden. Maar hier daagt Hij ons uit om dat egoïstische bidden te overstijgen en ook te bidden voor anderen. Bidden voor anderen is niet alleen iets wat zusters en monniken in hun abdijen of kloosters doen, het mag een vaste plaats hebben in het gebedsleven van elke christen. Naast spreken tot God is een goed gebed ook luisteren naar God die tot ons spreekt in de stilte, in de diepte van ons hart, in de woorden van het evangelie, in de vraag van een medemens, enz. ... Bidden voor en met elkaar kan trouwens een goede aanzet zijn om tot eenheid te komen.