×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Is het niet vreemd dat we op dit feest van Maria's tenhemelopneming een evangelieverhaal krijgen waarin Maria en Elisabeth elkaar ontmoeten?

Die ontmoeting schijnt iets hemels te hebben, omdat ze beiden zwanger zijn van iets heel heiligs, Elisabeth van Johannes en Maria van Jezus. Toch blijft het de alledaagse gebeurtenis van een nicht en een tante die elkaar ontmoeten.

Als die twee elkaar ontmoeten doen ze het op een speciale manier. Ze bewonderen elkaar. Ze bewonderen elkaar op een manier die geen afstand schept, maar die henjuist bij elkaar brengt. Ze omhelzen elkaar. Ze leggen hun handen op elkaars schouders. Ze zeggen: ‘Jij, hoe is het mogelijk dat jij hier bent. Iemand van wie ik zo'n hoge dunk heb, ik ben zo blij je te zien.'

Ze zijn vrienden. Geen machtsvertoon, geen valse pretenties, geen jaloezie, geen verborgen agenda, open en duidelijk, aandacht voor elkaar, en vreugde, aanvaarding, vriendschap.

Elisabeth is zo geraakt door Maria's bezoek dat ze met haar hele persoon reageert, niet alleen maar geestelijk, maar ook lichamelijk. De vrucht die ze in haar schoot draagt springt op van vreugde. Maria reageert op dezelfde manier. Ze opent haar mond en begint te zingen over haarzelf, over haar plaats, over zo klein te zijn en toch zo groot, over God en haar dankbaarheid, over het door God geaccepteerd worden als menselijk wezen, in haar persoon, in haar vrouwzijn, als een aanstaande moeder met lichaam en ziel.

We zouden nu mooi kunnen gaan moraliseren en zeggen dat dit de manier is waarop we elkaar zouden moeten ontmoeten. Dat dit elkaar zo accepteren de manier is om voor elkaar onze plaats te vinden in het plan van God. Maar dat is vandaag het punt niet. Vandaag gaat het over de tenhemelopneming. Gods accepteren van Maria-zoals-ze-is met lichaam en ziel.

God gebruikte haar niet. Ze was geen surrogaatmoeder. Ze bleef zichzelf, ze werd geaccepteerd zoals ze was met haar geschiedenis, haar sterke maar ook haar zwakke zijden - want zij was net zoals wij, vaak vol twijfels, kwaad, verward en bang.

Wat Elisabeth deed voor Maria, en wat Maria deed voor Elisabeth bij de heel eenvoudige ontmoeting ergens in een uithoek van het heilige land, is ons model. Dat is hoe wij geaccepteerd worden door God, en dat is hoe wij aanvaard zullen worden door de zoon van Maria.

Het is dus niet zo vreemd dat we juist dit evangelie aantreffen bij het herdenken van de tenhemelopneming van Maria!