Stille Nacht, Sveta Noc, Silent Night, Douce Nuit, Ora Solem - Stille nacht... Hoor eens ... Ssssst.

Net als vlak voor de Mis, stel dat je hier als de herders op het veld bent, je kijkt omhoog, een heldere nacht, sterren aan de hemel, windstil, de vogels zijn gaan rusten, zelfs de krekels zwijgen, helemaal stil. Geen snelweggeraas, geen vliegtuiggebrom, geen radiolawaai, geen blaffende hond, ... Helemaal stil.

Er is iets met stilte, net als met het donker. Een klein lichtje, een kampvuur in de verte, in een donkere nacht zie je alles wat maar een beetje licht geeft. En in een stille nacht mag je iets horen. Een stille nacht is er om te luisteren. De stille geluiden die normaal worden overstemd door zoveel tumult om ons heen, kunnen dan je oor en je hart bereiken. Vanavond is het die stille nacht, vanavond mogen we zien en luisteren.

Net als die herders. Zij zijn gewend aan die stilte. De oude herders vertellen graag verhalen, vooral de sterke verhalen van Abraham en Isaak en Jacob, die waren ook herder geweest en natuurlijk koning David, die was favoriet, want die was ook een vechtersbaas geweest. De stilte geeft hun ook tijd om te denken. De natuur zit vol geheimen, Gods engelen zijn altijd om ons heen. Ze begeleiden en beschermen ons, zo was het volk Israël ooit door die eindeloze woestijn getrokken, onder Gods bescherming.

Het is in die donkere stilte dat er plotseling een licht is en daarna een geluid. Een licht, zoals van de maan en de sterren, een licht uit de hemel, en een stem ..., Een stem zoals van een mens, net zoals in een droom, hij is er, maar waarvandaan, een stem uit het licht. Je schrikt, maar de stem stelt je gerust, het is goed, luister, luister, luister goed, ik vertel je een geheim, een geheim dat ik alleen vertel aan mensen die kunnen luisteren, die horen met hun hart, die luisteren met geloof, mensen die oog en oor hebben voor de geheimen van God, voor het geheim van de liefde, voor het geheim van het leven. Luister ....

God is mens geworden ......

God is mens geworden ......

God is mens geworden ......

En nu kan de engel het niet meer stil houden, nu jubelt hij, en de hele hemel begint mee te jubelen, al die engelen die normaal verborgen zijn, onvermoed aanwezig, bescheiden op de achtergrond, alle engelen zingen mee. De Heer van de engelen, de Heer van de mensen, God Zelf is mens geworden. Hij is geboren. Daar in die stal, een kindje, gewikkeld in doeken, in een kribbe, een voederbak voor de dieren, Hij heet Jezus, dat betekent God redt, Hij is de Emmanuel, dat betekent God is bij ons.

De herders hebben doorverteld wat ze gezien en gehoord hebben. Dit kind is belangrijker dan Abraham en Isaak en Jacob, belangrijker dan David, belangrijker dan de profeten, veel belangrijker dan keizer Augustus, belangrijker dan de landvoogd van Syrië, belangrijker dan de Egyptische koningen, belangrijker dan Griekse filosofen, belangrijker dan de Romeinse Goden, of de goden van alle volken. Het is ongelooflijk, hoe kan God nu mens worden?

Stille nacht in het jaar 2006, op de drempel van 2007, Kerstmis wereldwijd, Kerstmis voor jou en mij. Waarom is God mens geworden in Jezus, Gods Zoon? Waarom in een stal? Waarom is hij niet net als Mozes opgegroeid aan het hof van Farao? Waarom niet als een aangenomen zoon van Keizer Augustus. Dan had Hij toch veel meer kans gehad!? Waarom doet God dat op zo’n vreemde manier?

Kerstmis wereldwijd. Waarom komt Jezus niet terug en wordt president van de Verenigde Staten van Amerika, of als superstar in de film of de popmuziek? Waarom komt Jezus niet terug als de grootste wetenschapper die in een keer alle ziektes de wereld uitwerkt? Waarom komt Jezus niet terug als de krachtpatser die alle records verbreekt? En waarom kwam Hij toen als een kwetsbaar kind?

Dat vind ik zo geweldig aan Maria en Jozef. Maria heeft voor het eerst in de geschiedenis van de hele mensheid, van de hele wereld ‘ja’ gezegd tegen God, die zich aanmeldt als een kwetsbare God, zij stelt zich helemaal ter beschikking aan God, aan God die zich aandient als kwetsbare liefde, God die zich hulpeloos in haar handen wil leggen.

Maar hoe moet dat dan? Waar is dan die machtige God, waar is dan God die alle problemen oplost voor mij? Waar is de God die de vijanden verjaagt, die mij voorspoed en vrede geeft? Als God zo kwetsbaar wordt, worden ook wij dan niet kwetsbaar? Als God liefde is, moeten wij dan ook liefde zijn. Als God zijn macht opgeeft, worden wij dan ook machteloos. Als God de wapens weglegt, moeten wij dan ook de wapens achterlaten? Als God het lijden aanvaardt, moeten wij dan ook het lijden aanvaarden. Als God ...

Maria heeft als eerste God aanvaardt in zijn machteloosheid, in zijn kwetsbaarheid. Natuurlijk achter de Zoon staat de Vader, de hemelse Vader, die we mogen noemen met de zijn Naam, God de almachtige Vader. Maar blijkbaar gaat die almachtige Vader de weg met zijn Zoon in kleinheid en kwetsbaarheid.

En Jozef heeft dat ook moeten aanvaarden. Hij die stoere man, had ineens niets mannelijks meer te bewijzen, zijn vrouw behoort aan God en het Kind is van God. Zijn stoerheid en mannelijkheid zijn er nu om hen te beschermen, voor hen te zorgen. Jozef moet leren hoe gewoon God in ons midden is, en hoe bijzonder God in het gewone is.

En de herders zagen dat allemaal, ze hadden de stem verstaan, het licht gezien, het hemelse licht dat hen bracht bij het Kind in de kribbe, een kind dat licht is, dat liefde is, dat een nieuwe Kracht geeft, de Kracht van Gods heilige Geest, voor alle mensen overal ter wereld.

En ieder jaar mag het daarom weer stil worden, om het woord van de engel te verstaan: God is mens geworden ......

God is mens geworden ......

God is mens geworden ......

Amen.