Zaterdagmiddag half drie. Met het hele gezin op bezoek bij Ikea. We beginnen bovenaan. Met pijlen op de vloer wordt ons de weg gewezen. Dan zie je alles, maar je ziet helemaal niks, want er lopen honderd mensen voor en achter je. Als je al spijt zou hebben dat je bent binnengegaan dan heb je pech, want je moet door. Als een kip zonder kop vervolg je je weg. Blind na de drieëndertigste kast die thuis ook nog eens in elkaar geknutseld moet worden en de superaanbiedingen, die over elkaar heen struikelen. Gelukkig breken de kinderen der armen en benen in de kindvriendelijke ballenbak, maar onder deskundig toezicht. Dat scheelt.

Dan door het magazijn heen, waar je helemaal geen weg meer weet en nooit kunt vinden wat je zoekt. Je wacht op de profeten bij de informatiebalie, die druk zijn met te zeggen, dat zij het ook niet weten. Ze wijzen wel, maar zelden de goede kant op. Aha, daar is het juister rek, maar het artikel is op. Dan een ijsje en een hotdog. Helemaal uit Zweden overgekomen. Daarom niet al te koud meer en het gesmolten ijsje druipt over het kindje heen. De hotdog zo droog als knäckebröd.  Het vult je maag, maar ook je ontevredenheid over dit bezoek. Zonder kop en zonder kip verlaat je het pand.

Hoe anders gaat het die wegwijzer in de eerste lezing. De profeet Jesaja. Hij wijst Israël de weg, want hij ziet ze als kippen zonder kop zichzelf verrijken bij de toenmalige meubelboulevards. Hij ziet niets meer van medemenselijkheid en liefde. Gedaan is het met gerechtigheid en eerlijkheid. Hij wordt gevoed door een opdracht van Jahwe, die hem zegt: Ben een Licht voor de volken. Ben een licht voor alle mensen. Profeten voelen dat er iets mis is in de samenleving. Ze geloven dat het anders kan en anders moet en verkondigen daarom hun goede nieuws; een blijde boodschap. Ze verstaan Gods stem dat de liefdeloosheid en het egoïsme, het geweld en de haat tussen mensen plaats moeten maken voor Gods woord van Liefde. Profeten geven anders dan bij grootwarenhuizen een menselijke richting aan die verder gaat dan het zoeken naar meubels, kunst veranda”s en zo meer. Ze wijzen de weg naar geluk, naar Heil, naar rust, naar eerlijkheid en gerechtigheid, naar liefde tussen mensen. Jesaja wil zo”n licht voor de mensen zijn en van Johannes  met zijn ouders die al veel te oud waren om kinderen te krijgen wordt voorspeld, dat hij de voorloper is van de Messias en dat hij de weg van de Heer moet gaan bereiden.

Johannes neemt die boodschap serieus en gaat op bezinning. Hij verbleef –zo staat er zo mooi aan het einde van het evangelie- in eenzame streken. Natuurlijk om na te denken over zijn leven, over de opdracht die Hij van Godswege heeft meegekregen. Hij gaat niet als een kip zonder kop te werk, maar bereidt zich in stilte voor op zijn levenswerk. Hij krijgt de bijnaam De Doper omdat hij mensen met de doop een nieuwe richting op wijst, een nieuw leven laat beginnen, waarin het niet gaat om eigen gewin, maar om het geluk van alle mensen, waarin het niet gaat om meer van dit en meer van dat, maar om vertrouwen in God en liefde voor mensen, om dat nieuwe leven dat Jezus komt openen in de naam van Zijn Vader.

Ach je kunt maar wat doen op een zaterdagmiddag en niemand zal onder zulke klusjes uitkomen, des te fijner om stil te staan bij waar het werkelijk om gaat...

Nieuwste bijdragen