Zusters en broeders.

Er is een spreuk die zegt:

‘November is een kwade maand in de rij van maanden'

De donker wordende tijd

met in zich nog de herinnering aan de voorbije zomerdagen,

maar in de klamme mist verkillen bloemen

en één nacht vorst doet ze verdwijnen.

Wat nu komt is koude en duisternis.

De dood van de natuur plaatst de mens

voor zijn eigen onmacht en eindigheid.

De pijn die door je ziel snijdt,

wanneer je ongewild, onverwacht

van iemand afscheid moest nemen,

die pijn is met vriendelijke woorden en mooie liedjes niet te genezen

November is de kwade maand die ons daaraan herinnert.

November, een maand die we graag zouden schrappen.

Maar de dood blijft, ongewild.

Velen onder ons hebben hun stukje gekneusd hart

met de pijnwonden om wie ons verlaten heeft

Een vriend of vriendin, grootvader, grootmoeder,

oom, tante, neef, nicht, schoonvader, schoonmoeder,

moeder, vader, echtgenoot, echtgenote, zoon, dochter...

Telkens sterft een stukje van jezelf mee.

We tobben

en zwijgen

We zijn rusteloos

en trappelen ter plaatse

We zijn met velen

en toch alleen

We treuren

en herinneren aarzelend dankbaar

We troosten onszelf

en voelen ons ontroostbaar

We luisteren naar vragende woorden

en zoekende antwoorden

En met deze gemengde gevoelens komen we hier bidden en luisteren.

De lezingen bieden ons een sterk geheel, een vreugdevolle boodschap.

De tekst van de eerste lezing hangt bij de kruis van de begroeting, achteraan in de kerk. Het zegt ons: ‘Jij bent niet dood, de Heer heeft je geroepen'

En in de tussenzang vroegen we ‘Heer, herinner U de namen van hen die gestorven zijn... En vergeet niet dat zij dag en nacht uitkeken naar het Vaderhuis, hen toebereid'

En in het evangelie van Johannes hoorden we hoe Jezus zegt:

‘Wees niet ongerust, maar vertrouw op God en op mij.

In het huis van mijn Vader zijn vele kamers, is er ruimte voor velen.

Zou ik anders gezegd hebben dat ik een plaats voor jullie gereed zal maken?'

Als gelovige mensen mogen wij er op vertrouwen dat onze dierbare doden zijn thuisgekomen op hun eindbestemming,

En dat ze daar over de grenzen van ruimte en tijd heen, ons nabij blijven.

Na de communie zullen we straks het kruisje dat op de kist lag tijdens de begrafenis van uw dierbare,

meegeven aan de familie.

Het is een uitnodiging om hen in uw gebeden te gedenken

En God en hen te danken voor het vele dat ze ons gegeven hebben.

Amen.