Verpakking (2013)

In mijn vorige leven kreeg ik regelmatig van de aankomende leerkrachten werkstukken ter beoordeling.
Dan gebeurde het wel eens dat er een schitterend product voor me lag, in keurige ringband, vol met kleurenfoto's en tekst in sierletters.
Over molens bijvoorbeeld.
Aan de tekst was geen touw vast te knopen en dus vroeg ik in het aanvullend gesprek naar het verschil tussen een windmolen en een watermolen.
Geen antwoord.
Opmaak, prachtig!
Inhoud, nee.

Dat komen we in het dagelijks leven vaak tegen: Opmaak en verpakking prachtig, zelfs de bewoording, maar kom er maar eens achter waar het eigenlijk om gaat.

We hadden weer een minister voorgesteld voor de Raad van Europa.
Het ging niet door.
Een hoop gedoe er omheen, maar welke belangen de doorslag hebben gegeven blijft in de mist hangen.

Een paar jaar geleden ging het erover wie in de geplande musical de rol van Mary Popins zou gaan spelen.
Volop theater, maar aan welke eisen moet zo'n kandidaat nu eigenlijk voldoen?
Sommige zaken worden met zo veel theater omgeven dat het inzicht verloren gaat.

Ook in de kerk zijn we niet zuinig met opmaak.
In de liturgie rond de Sacramenten krijgen oog en oor ook de aandacht, maar het zou toch te gek zijn als de eigenlijke inhoud daaronder wordt bedolven en dat gevaar zit er echt wel in.

Zoals we hier samen zijn,  zijn we waarschijnlijk allemaal ooit gedoopt.
Op zich een eenvoudig maar zinvol gebeuren.
Daar mag wel wat allure bij en dat gebeurt ook, door het familiebezoek, de fotograaf, de filmer, doopkleed en aansluitend opgesierde boterham.

In het evangelie van vandaag lezen we dat Jezus Christus door Johannes wordt gedoopt, net als vele anderen die daarmee te kennen gaven, fris aan een nieuw leven te willen beginnen.
Dat had weinig allure.
De opmaak was wel wat bescheidener dan wij gewend zijn. Toch vond Johannes het nodig meer aandacht te geven aan de inhoud, te verwijzen naar de onderdompeling in Gods Geest.
Dat was de geest waarvan Jezus na dertig jaar getuigenis ging geven, de geest van vrede en gerechtigheid, van bekommernis om medemensen.
Dat was dan ook de reden waarom bij deze doop duidelijk werd dat het hier ging om een man in wie God welbehagen heeft.

Wij mogen er zeker van zijn dat God, net als de ouders, de familie, iedereen welbehagen heeft in de baby die gedoopt wordt, niet omdat die al in Gods geest geleefd heeft, maar omdat de toekomst daarheen nog helemaal open ligt.
Of dat welbehagen een heel leven zo blijft, hangt van veel factoren af: van de opvoeding, de latere vrienden en vriendinnen en zo en vooral de eigen keuzes die gemaakt worden.
Die inhoud is zo belangrijk dat er nog wat fases in worden aangebracht, waarvan de Eerste H.Communie er één is.
Natuurlijk door de opmaak dient dat meer relief te krijgen, maar de inhoud mag er niet onder bedolven worden.
Met het H.Vormsel komen we daar nog eens op terug.

Zelfs in ons samen zijn om eucharistie te vieren wordt telkens weer verwezen naar die diepere betekenis van het H.Doopsel.
Als Jezus zegt: "Doe dit tot mijn gedachtenis" dan kunnen we dat omgeven met veel hoogwaardigheidsbekleders en de klok luiden en soms zelfs wierook.
Toch gaat het om meer dan brood en wijn, dan gaat het om in ons leven, zijn leven, levend te houden, gedoopt als wij zijn in water en geest.

De entourage mogen we nu wel even vergeten; Jezus' leven levend houden, daar gaat het om.

Amen